صفدری

/safdari/

لغت نامه دهخدا

صفدری. [ ص َ دَ ] ( حامص مرکب ) دریدن صف. شکافتن صف. بهم زدن صف روز نبرد :
سروری بی بلا بسر نشود
صفدری بی مصاف برناید.
خاقانی.
رجوع به صف و صفدر شود.

فرهنگ فارسی

عمل و کیفیت صفدر .

فرهنگ عمید

[عربی. فارسی] [قدیمی]
۱. دریدن و شکافتن صف لشکر در جنگ.
۲. [مجاز] دلیری: سَروری بی بلا به سر نشود / صفدری بی مصاف برناید (خاقانی: ۸۶۲ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس