صفحه های ترسیمی تصاویر نقاشی شده یا چاپ شده ای هستند که نشان ها و نمادهای مختلف فراماسونری را به تصویر می کشند. آنها می توانند به عنوان کمک آموزشی در طول سخنرانی هایی که هر یک از درجه های ماسونی را دنبال می کنند، یا زمانی که یک عضو با تجربه مفاهیم مختلف فراماسونری را برای اعضای جدید توضیح می دهد، استفاده شوند. آنها همچنین می توانند توسط اعضای باتجربه به عنوان یادآوری مفاهیمی که هنگام گذراندن مراسم درجات مختلف ماسونی یادگرفته اند استفاده شوند.
در قرن هجدهم، لژهای ماسونی عمدتاً در اتاق های خصوصی بالای میخانهها ملاقات می کردند، و طرح های نمادین مورد استفاده در تعلیم، روی میز یا زمین در مرکز اتاق اجاره ای، معمولاً توسط تایلر یا استاد پرستش، گچ زده می شد. [ ۱] شواهد نشان می دهد که یک مرز ساده ترسیم شده است ( معمولاً یک مربع یا مستطیل، یا گاهی اوقات یک صلیب ) که در آن نمادهای مختلف ماسونی، اغلب از نوع هندسی ( مانند دایره یا پنتاگرام ) اضافه می شوند. در بسیاری از لژها، شکل مرز ممکن است توسط تایلر ترسیم شده باشد، و استاد جزئیات نمادین را اضافه کرده است. بعدها اشیاء نمادین مختلفی گنجانده شد، نمونه هایی از جمله نردبان، کندوی عسل و ساعت شنی، و گاهی اوقات نقاشی ها با اشیاء فیزیکی قابل تعویض بودند. [ ۲] در پایان کار، اغلب از یک عضو جدید خواسته می شد که نقاشی را با یک دست پاک کند که این عمل به عنوان نشانی عملی از تعهد خود به رازداری بود.
اگرچه لژهای بزرگ مختلف در آن زمان به طور کلی با ایجاد هرگونه بازنمایی فیزیکی از مراسم و نمادهای صنایع دستی مخالف بودند، کار وقت گیر ترسیم مجدد نمادها در هر جلسه به تدریج با نگه داشتن یک «پارچه کف» جداشدنی جایگزین شد که در آن نمادهای مختلف نقاشی شدند. ممکن است با توجه به مراسم در حال اجرا، بخش های مختلف آن در معرض دید قرار گیرند. [ ۳] در نیمه دوم قرن هجدهم، نمادهای ماسونی بر روی انواع مواد قابل جابجایی، از تخته های مرمر کوچک گرفته تا بوم، نقاشی می شدند تا نمایش نمادین تزئینی و استادانه تری ارائه دهند.
در طول قرن نوزدهم، استفاده از تخته های ردیابی رنگ شده دائمی، که معمولاً روی بوم نقاشی می شوند و با قاب چوبی می شوند، به سرعت گسترش یافت. بسیاری از هنرمندان طرح های رقیب تولید کردند و بیشتر لژها مجموعه هایی از تخته های سفارشی را سفارش دادند که به رغم پیروی از مضامین مشترک، طراحی منحصربه فردی داشتند. برخی از طرح ها محبوبیت خاصی پیدا کردند، که منجر به تکرار برخی از ویژگی های طراحی مورد علاقه شد. تخته های جان کول و جوزیا بورینگ نمونه هایی از طرح های متداول بودند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر قرن هجدهم، لژهای ماسونی عمدتاً در اتاق های خصوصی بالای میخانهها ملاقات می کردند، و طرح های نمادین مورد استفاده در تعلیم، روی میز یا زمین در مرکز اتاق اجاره ای، معمولاً توسط تایلر یا استاد پرستش، گچ زده می شد. [ ۱] شواهد نشان می دهد که یک مرز ساده ترسیم شده است ( معمولاً یک مربع یا مستطیل، یا گاهی اوقات یک صلیب ) که در آن نمادهای مختلف ماسونی، اغلب از نوع هندسی ( مانند دایره یا پنتاگرام ) اضافه می شوند. در بسیاری از لژها، شکل مرز ممکن است توسط تایلر ترسیم شده باشد، و استاد جزئیات نمادین را اضافه کرده است. بعدها اشیاء نمادین مختلفی گنجانده شد، نمونه هایی از جمله نردبان، کندوی عسل و ساعت شنی، و گاهی اوقات نقاشی ها با اشیاء فیزیکی قابل تعویض بودند. [ ۲] در پایان کار، اغلب از یک عضو جدید خواسته می شد که نقاشی را با یک دست پاک کند که این عمل به عنوان نشانی عملی از تعهد خود به رازداری بود.
اگرچه لژهای بزرگ مختلف در آن زمان به طور کلی با ایجاد هرگونه بازنمایی فیزیکی از مراسم و نمادهای صنایع دستی مخالف بودند، کار وقت گیر ترسیم مجدد نمادها در هر جلسه به تدریج با نگه داشتن یک «پارچه کف» جداشدنی جایگزین شد که در آن نمادهای مختلف نقاشی شدند. ممکن است با توجه به مراسم در حال اجرا، بخش های مختلف آن در معرض دید قرار گیرند. [ ۳] در نیمه دوم قرن هجدهم، نمادهای ماسونی بر روی انواع مواد قابل جابجایی، از تخته های مرمر کوچک گرفته تا بوم، نقاشی می شدند تا نمایش نمادین تزئینی و استادانه تری ارائه دهند.
در طول قرن نوزدهم، استفاده از تخته های ردیابی رنگ شده دائمی، که معمولاً روی بوم نقاشی می شوند و با قاب چوبی می شوند، به سرعت گسترش یافت. بسیاری از هنرمندان طرح های رقیب تولید کردند و بیشتر لژها مجموعه هایی از تخته های سفارشی را سفارش دادند که به رغم پیروی از مضامین مشترک، طراحی منحصربه فردی داشتند. برخی از طرح ها محبوبیت خاصی پیدا کردند، که منجر به تکرار برخی از ویژگی های طراحی مورد علاقه شد. تخته های جان کول و جوزیا بورینگ نمونه هایی از طرح های متداول بودند. [ ۴]
wiki: صفحه های ترسیمی