صفحه مغناطیسی هارد دیسک درایو ( یا درایو دیسک سخت ) دیسکی دایره ای است که داده های مغناطیسی یک هارد دیسک روی آن ذخیره می شود. ماهیت سفت و سخت صفحات مغناطیسی داخل هارد دیسک ها همان چیزی است که باعث نام گذاری آنها به این شکل شده است. ( بر خلاف مواد انعطاف پذیری که برای ساخت فلاپی دیسک استفاده می شود ) . هارد دیسک ها معمولا دارای صفحات متعددی هستند که همگی روی یک اسپیندل نصب می شوند. یک صفحه مغناطیسی می تواند اطلاعات را در هر دو طرف ذخیره کند، که این امر نیازمند دو سر برای هر صفحه مغناطیسی می باشد.
سطح هر صفحه مغناطیسی به نواحی مغناطیسی کوچکی در اندازه میکرومتر تقسیم می شود که هر کدام برای نشان دادن یک واحد باینری از اطلاعات استفاده می شوند. یک ناحیه مغناطیسی معمولی در یک صفحه مغناطیسی ( در سال 2006 ) حدود 200 تا 250 نانومتر عرض ( در جهت شعاعی صفحه مغناطیسی ) و حدود 25 تا 30 نانومتر در جهت پایین ( جهت عمود بر صفحه مغناطیسی ) امتداد دارد، [ نیازمند منبع] که حدود 100 میلیارد بیت بر هر اینچ مربع از سطح دیسک ( 15. 5 گیگابیت/ سانتی متر مربع ) را در بر می گیرد. ماده تشکیل دهنده لایه میانی مغناطیسی معمولاً یک آلیاژ مبتنی بر فلز کبالت است. در هارد دیسک های امروزی، هر یک از این مناطق مغناطیسی از چندصد دانه مغناطیسی تشکیل شده اند؛ این دانه ها مواد پایه ای هستند که دارای خاصیت مغناطیسی می شوند و به طور کلی، هر ناحیه مغناطیسی به صورت جداگانه دارای خاصیت مغناطیسی خواهد شد.
یکی از دلایلی که دانه های مغناطیسی در جهت خلاف محیط مغناطیسی پیوسته استفاده می شوند این است که فضای مورد نیاز برای یک ناحیه مغناطیسی را کاهش می دهند. در مواد مغناطیسی پیوسته، سازنده هایی به نام خوشه های نیل تمایل به ظاهر شدن دارند. این خوشه ها، دارای خاصیت مغناطیسی مخالف یکدیگر هستند و به همان دلیلی تشکیل می شوند که قطب های همنام آهنرباهای میله ای در جهت مخالف یکدیگر قرار می گیرند. این امر مشکلاتی را ایجاد می کند زیرا خوشه های مغناطیسی، میدان مغناطیسی یکدیگر را خنثی می کنند، به طوری که در مرزهای این نواحی، انتقال از یک ناحیه به ناحیه دیگر در طول خوشه های نیل اتفاق می افتد. به این فاصله، عرض انتقال می گویند.
دانه ها به حل این مشکل کمک می کنند زیرا هر دانه در تئوری یک دامنه مغناطیسی واحد است ( البته در واقعیت همیشه اینگونه نیست ) . این بدان معنی است که دامنه های مغناطیسی نمی توانند رشد کنند یا منقبض شوند تا خوشه ها را تشکیل دهند و به همین دلیل عرض انتقال برابر قطر دانه ها خواهد بود. همین امر باعث می شود بسیاری از پیشرفت های هارد دیسک ها وابسته به کاهش اندازه دانه ها باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسطح هر صفحه مغناطیسی به نواحی مغناطیسی کوچکی در اندازه میکرومتر تقسیم می شود که هر کدام برای نشان دادن یک واحد باینری از اطلاعات استفاده می شوند. یک ناحیه مغناطیسی معمولی در یک صفحه مغناطیسی ( در سال 2006 ) حدود 200 تا 250 نانومتر عرض ( در جهت شعاعی صفحه مغناطیسی ) و حدود 25 تا 30 نانومتر در جهت پایین ( جهت عمود بر صفحه مغناطیسی ) امتداد دارد، [ نیازمند منبع] که حدود 100 میلیارد بیت بر هر اینچ مربع از سطح دیسک ( 15. 5 گیگابیت/ سانتی متر مربع ) را در بر می گیرد. ماده تشکیل دهنده لایه میانی مغناطیسی معمولاً یک آلیاژ مبتنی بر فلز کبالت است. در هارد دیسک های امروزی، هر یک از این مناطق مغناطیسی از چندصد دانه مغناطیسی تشکیل شده اند؛ این دانه ها مواد پایه ای هستند که دارای خاصیت مغناطیسی می شوند و به طور کلی، هر ناحیه مغناطیسی به صورت جداگانه دارای خاصیت مغناطیسی خواهد شد.
یکی از دلایلی که دانه های مغناطیسی در جهت خلاف محیط مغناطیسی پیوسته استفاده می شوند این است که فضای مورد نیاز برای یک ناحیه مغناطیسی را کاهش می دهند. در مواد مغناطیسی پیوسته، سازنده هایی به نام خوشه های نیل تمایل به ظاهر شدن دارند. این خوشه ها، دارای خاصیت مغناطیسی مخالف یکدیگر هستند و به همان دلیلی تشکیل می شوند که قطب های همنام آهنرباهای میله ای در جهت مخالف یکدیگر قرار می گیرند. این امر مشکلاتی را ایجاد می کند زیرا خوشه های مغناطیسی، میدان مغناطیسی یکدیگر را خنثی می کنند، به طوری که در مرزهای این نواحی، انتقال از یک ناحیه به ناحیه دیگر در طول خوشه های نیل اتفاق می افتد. به این فاصله، عرض انتقال می گویند.
دانه ها به حل این مشکل کمک می کنند زیرا هر دانه در تئوری یک دامنه مغناطیسی واحد است ( البته در واقعیت همیشه اینگونه نیست ) . این بدان معنی است که دامنه های مغناطیسی نمی توانند رشد کنند یا منقبض شوند تا خوشه ها را تشکیل دهند و به همین دلیل عرض انتقال برابر قطر دانه ها خواهد بود. همین امر باعث می شود بسیاری از پیشرفت های هارد دیسک ها وابسته به کاهش اندازه دانه ها باشد.
