صفت نفث

[ویکی فقه] صفت نفث، دمیده شدن هوا از مخرج لفظ هنگام تلفظ آن؛ از صفات فرعی حروف را می گویند.
نفث (به فتح اول و سکون دوم) در لغت به معنای دمیدن از دهان ، و در اصطلاح تجوید به این معنا است که هنگام تلفظ حرف ، از مخرج آن هوا دمیده می شود و بیرون می آید و در مقام ادا، صدایی است شبیه صدای دمیدن کوره آهنگری یا زرگری . نفث از صفات فرعی و غیرمتضاد به شمار می آید حرف دارای این صفت را « حرف منفوث » گویند؛ مانند: حرف «ث» در کلمات ثلث، یلهث و ثلاثه.
عناوین مرتبط
۱. ↑ بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۵.۲. ↑ فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۴۸.۳. ↑ حمد، غانم قدوری، الدراسات الصوتیة عندعلماءالتجوید، ص۳۲۴.
منبع
...