صفت لین

[ویکی فقه] صفت لین، نرم ادا شدن و کشیدن حرف ؛ از صفات فرعی حروف را می گویند.
«لین» در لغت به معنای نرمی و ملایمت و در علم تجوید به نرم ادا شدن و کشیدن دو حرف «و» و «ی» ساکن ماقبل مفتوح گویند؛ به طوری که در تلفظ آن ها، اول فتحه ظاهر و سپس صدای «و» یا «ی» به نرمی و ملایمت ادا می شود؛ مانند: «یوم» و «بیت».
مکان صفت لین
این صفت - آن گونه که در تعریف آمد- در دو حرف «و» و «ی» ساکن ماقبل مفتوح وجود دارد؛ ولی برخی، حروف مدی را نیز دارای صفت لین می دانند.صفت لین از صفات فرعی و عارضی به شمار می آید.
عناوین مرتبط
حروف مد و لین .