صفت استفال

[ویکی فقه] صفت استفال به دور شدن ریشه زبان از کام بالا هنگام تلفظ اطلاق می شود و یکی از صفات اصلی حروف می باشد.
«استفال» ضد « استعلا » در لغت به معنای پایین آمدن و طلب پستی و در اصطلاح تجوید عبارت است از به پایین آمدن و دور شدن ریشه زبان از کام بالا. صدای حروف در نتیجه این صفت، نازک و رقیق می شود که این حالت را «ترقیق» گویند. «استفال» در مقابل «استعلا» از صفات اصلی یا متضاد حروف است.
عناوین مرتبط
۱. ↑ قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص (۹۰-۹۱).۲. ↑ موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۲.۳. ↑ محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۴۸.۴. ↑ صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ص۴۲.
منبع
...