صفایی فراهانی، علی اکبر (تهران ۱۳۲۰ـ۱۳۴۹ش)
از بنیاد گذاران چریک های فدایی خلق ایران و رهبر گروه سیاهکل. تحصیلات خود را در تهران آغاز کرد و در خرداد ۱۳۴۰ از هنرستان صنعتی تهران دیپلم گرفت. دو سال بعد در امتحان ورودی هنرسرای عالی نارمک (دانشگاه علم و صنعت کنونی) پذیرفته و وارد این دانشگاه شد. در دانشگاه با عناصر سیاسی چپ آشنا شد و در میانۀ دهۀ ۱۳۴۰ به گروه مارکسیستی بیژن جزنی و حسن ضیاء ظریفی پیوست. این گروه به واسطۀ نفوذ مأمور زبدۀ ساواک به نام عباس شهریاری لو رفت و اعضای اصلی آن در بهمن ۱۳۴۶ دستگیر شدند. باقی ماندۀ گروه توانستند بگریزند و به کار سازمان دهی ادامه دهند. از میان این عده، علی اکبر صفایی فراهانی و محمد صفّاری آشتیانی کشور را ترک کردند و به لبنان رفتند و برای گرفتن آموزش و اسلحه به سازمان های فلسطینی پیوستند. فراهانی پس از آموزش و تهیه اسلحه، همراه با صفاری آشتیانی، در ۱۳۴۹، از لبنان به ایران بازگشتند. صفایی در بازگشت، بلافاصله با حمید اشرف تنها رهبر باقی ماندۀ چریک ها تماس گرفت و آنان با ادغام یک گروه مارکسیستی دیگر به رهبری امیرپیروز پویان و مسعود احمدزاده سازمان چریک های فدایی خلق را به وجود آوردند. صفایی فراهانی در رأس گروهی به نام جنگل قرار گرفت که قرار بود از طریق مناطق روستایی شمال کشور به مبارزۀ مسلحانه دست بزنند. گروه در ۱۹ بهمن ۱۳۴۹ به پاسگاه ژاندارمری سیاهکل، دهکده ای در استان گیلان، حمله و آن را خلع سلاح کرد. نیروهای دولتی با تجهیزات و نفرات بسیار، بلافاصله وارد عمل شدند و اغلب اعضای گروه صفایی فراهانی کشته یا دستگیر شدند. تنها چند تن توانستند بگریزند و به چریک ها در شهر بپیوندند. علی اکبر صفایی فراهانی سرانجام در ۱۶ اسفند ۱۳۴۹ محاکمه و دَه روز بعد همراه سیزده تن از اعضای گروه در میدان چیتگر تهران تیرباران شد.
از بنیاد گذاران چریک های فدایی خلق ایران و رهبر گروه سیاهکل. تحصیلات خود را در تهران آغاز کرد و در خرداد ۱۳۴۰ از هنرستان صنعتی تهران دیپلم گرفت. دو سال بعد در امتحان ورودی هنرسرای عالی نارمک (دانشگاه علم و صنعت کنونی) پذیرفته و وارد این دانشگاه شد. در دانشگاه با عناصر سیاسی چپ آشنا شد و در میانۀ دهۀ ۱۳۴۰ به گروه مارکسیستی بیژن جزنی و حسن ضیاء ظریفی پیوست. این گروه به واسطۀ نفوذ مأمور زبدۀ ساواک به نام عباس شهریاری لو رفت و اعضای اصلی آن در بهمن ۱۳۴۶ دستگیر شدند. باقی ماندۀ گروه توانستند بگریزند و به کار سازمان دهی ادامه دهند. از میان این عده، علی اکبر صفایی فراهانی و محمد صفّاری آشتیانی کشور را ترک کردند و به لبنان رفتند و برای گرفتن آموزش و اسلحه به سازمان های فلسطینی پیوستند. فراهانی پس از آموزش و تهیه اسلحه، همراه با صفاری آشتیانی، در ۱۳۴۹، از لبنان به ایران بازگشتند. صفایی در بازگشت، بلافاصله با حمید اشرف تنها رهبر باقی ماندۀ چریک ها تماس گرفت و آنان با ادغام یک گروه مارکسیستی دیگر به رهبری امیرپیروز پویان و مسعود احمدزاده سازمان چریک های فدایی خلق را به وجود آوردند. صفایی فراهانی در رأس گروهی به نام جنگل قرار گرفت که قرار بود از طریق مناطق روستایی شمال کشور به مبارزۀ مسلحانه دست بزنند. گروه در ۱۹ بهمن ۱۳۴۹ به پاسگاه ژاندارمری سیاهکل، دهکده ای در استان گیلان، حمله و آن را خلع سلاح کرد. نیروهای دولتی با تجهیزات و نفرات بسیار، بلافاصله وارد عمل شدند و اغلب اعضای گروه صفایی فراهانی کشته یا دستگیر شدند. تنها چند تن توانستند بگریزند و به چریک ها در شهر بپیوندند. علی اکبر صفایی فراهانی سرانجام در ۱۶ اسفند ۱۳۴۹ محاکمه و دَه روز بعد همراه سیزده تن از اعضای گروه در میدان چیتگر تهران تیرباران شد.