[ویکی نور] «دکتر طاهره صفّارزاده»، شاعر، نویسنده، نظریه پرداز، محقق، مترجم و استاد دانشگاه، در روز 27 آبان 1315ش در سیرجان به دنیا آمد. پدر و مادرش را در 5 سالگی از دست داد و تحت تکفل مادربزرگ خود قرار گرفت که چشم پزشک و شاعر بود و در کرمان می زیست.
وی در سن 6 سالگی تجوید، قرائت و حفظ قرآن را در مکتب محل آموخت. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در کرمان گذراند. نخستین شعرش را (به نام «بینوا و زمستان») در 13سالگی سرود که نقش روزنامه دیواری مدرسه شد. اولین جایزه همان شعر را که یک جلد دیوان جامی بود، به پیشنهاد استاد باستانی پاریزی از دبیران آن زمان دبیرستان بهمنیار، از رئیس آموزش و پرورش استان دریافت کرد. نزد مردم ایران شهرت طاهره صفّارزاده با شعر «کودک قرن» پدید آمد که در نخستین کتاب شعر او به چاپ رسیده و توصیفی از وضعیت فرزند یک مادر اشرافی و ترسیمی از انحطاط فرهنگ غرب گرایانه بود.
سال ششم دبیرستان را با رتبه نخست به پایان رساند و در امتحان ورودی دانشگاه در رشته های حقوق، زبان و ادبیات فارسی و زبان و ادبیات انگلیسی قبول شد و در رشته زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه شیراز لیسانس گرفت.
وی مدتی پس از درگذشت فرزندش، برای ادامه تحصیل به انگلستان و سپس به آمریکا رفت. در دانشگاه آیووا، هم در گروه نویسندگان بین المللی پذیرفته شد و هم به کسب درجه MFA مخفف Master of Fine Arts به معنی: استاد هنرهای زیبا) نایل آمد.
وی در بازگشت به ایران، اگرچه به دلیل روشنگری های سیاسی در ایران و خارج، مشکلاتی برای استخدامش وجود داشت اما چون در کارنامه اش از 48 واحد درسی، 8 واحد ترجمه ثبت شده بود و کمبود و نبود استاد ترجمه برای رشته های زبان خارجی باعث گله مندی گروه های زبان بود، در سال 1349ش مقامات آن زمان با استخدام او در دانشگاه ملی (شهید بهشتی) موافقت کردند.
وی در زمینه شعر و شاعری هم به دلیل مطالعات و تحقیقات ادبی در زمینه شعر امروز، به معرفی زبان و سبک جدیدی از شعر توفیق یافت که عنوان «شعر طنین» بر آن نهاد؛ زمزمه ای روشنفکرانه که بی دغدغه وزن، با استعاره ای روشن، حرکتی در ذهن خواننده به وجود می آورد. از آن جا که نمونه های این قبیل شعرهای او با توجه به مضامین و درونمایه های خود از گونه شعر مقاومت دینی و طنز سیاسی به شمار می آمد و حکومت پسند نبود، بسیار بحث انگیز شد. سرانجام در سال 1355ش به اتهام نوشتن شعر مقاومت دینی و امضا نکردن برگه عضویت اجباری در حزب رستاخیز، از دانشگاه اخراج شد.
وی در سن 6 سالگی تجوید، قرائت و حفظ قرآن را در مکتب محل آموخت. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در کرمان گذراند. نخستین شعرش را (به نام «بینوا و زمستان») در 13سالگی سرود که نقش روزنامه دیواری مدرسه شد. اولین جایزه همان شعر را که یک جلد دیوان جامی بود، به پیشنهاد استاد باستانی پاریزی از دبیران آن زمان دبیرستان بهمنیار، از رئیس آموزش و پرورش استان دریافت کرد. نزد مردم ایران شهرت طاهره صفّارزاده با شعر «کودک قرن» پدید آمد که در نخستین کتاب شعر او به چاپ رسیده و توصیفی از وضعیت فرزند یک مادر اشرافی و ترسیمی از انحطاط فرهنگ غرب گرایانه بود.
سال ششم دبیرستان را با رتبه نخست به پایان رساند و در امتحان ورودی دانشگاه در رشته های حقوق، زبان و ادبیات فارسی و زبان و ادبیات انگلیسی قبول شد و در رشته زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه شیراز لیسانس گرفت.
وی مدتی پس از درگذشت فرزندش، برای ادامه تحصیل به انگلستان و سپس به آمریکا رفت. در دانشگاه آیووا، هم در گروه نویسندگان بین المللی پذیرفته شد و هم به کسب درجه MFA مخفف Master of Fine Arts به معنی: استاد هنرهای زیبا) نایل آمد.
وی در بازگشت به ایران، اگرچه به دلیل روشنگری های سیاسی در ایران و خارج، مشکلاتی برای استخدامش وجود داشت اما چون در کارنامه اش از 48 واحد درسی، 8 واحد ترجمه ثبت شده بود و کمبود و نبود استاد ترجمه برای رشته های زبان خارجی باعث گله مندی گروه های زبان بود، در سال 1349ش مقامات آن زمان با استخدام او در دانشگاه ملی (شهید بهشتی) موافقت کردند.
وی در زمینه شعر و شاعری هم به دلیل مطالعات و تحقیقات ادبی در زمینه شعر امروز، به معرفی زبان و سبک جدیدی از شعر توفیق یافت که عنوان «شعر طنین» بر آن نهاد؛ زمزمه ای روشنفکرانه که بی دغدغه وزن، با استعاره ای روشن، حرکتی در ذهن خواننده به وجود می آورد. از آن جا که نمونه های این قبیل شعرهای او با توجه به مضامین و درونمایه های خود از گونه شعر مقاومت دینی و طنز سیاسی به شمار می آمد و حکومت پسند نبود، بسیار بحث انگیز شد. سرانجام در سال 1355ش به اتهام نوشتن شعر مقاومت دینی و امضا نکردن برگه عضویت اجباری در حزب رستاخیز، از دانشگاه اخراج شد.
wikinoor: صفارزاده،_طاهره