صَفّ، سوره
سورۀ شمارۀ ۶۱ به ترتیب مصحف و ۱۰۹ به ترتیب نزول، از سوره های مدنی قرآن در ۱۴ آیه و ۲۲۶ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره، به کاررفتن این کلمه در آیۀ ۴ آن است. نام دوم این سوره «حوّاریون» (جمع حواری، در معنای یاران نزدیک) است که بیشتر به یاران حضرت عیسی (ع) گفته می شود و در آیۀ ۱۴ آن به کار رفته است. نام دیگر آن «عیسی» است؛ زیرا این نام در آیات ۶ و ۱۴ این سوره آمده است. از نظر حجم، از گروه سوره های «طِوال» در «مفصِّلات» و بخشی از یک حزب است. از سوره های هفت گانۀ «مسبّحات» است که با تسبیح و نیایش خداوند، یعنی «سبَّح لِله» آغاز می شود. مضامین اصلی آن عبارت اند از تسبیح خداوند؛ پیروزی نهایی دین خدا و عبث بودن تلاش مخالفان برای جلوگیری از آن؛ تشویق انسان ها به ایمان به خدا؛ جهاد با مال و جان و انفاق در راه خدا.
سورۀ شمارۀ ۶۱ به ترتیب مصحف و ۱۰۹ به ترتیب نزول، از سوره های مدنی قرآن در ۱۴ آیه و ۲۲۶ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره، به کاررفتن این کلمه در آیۀ ۴ آن است. نام دوم این سوره «حوّاریون» (جمع حواری، در معنای یاران نزدیک) است که بیشتر به یاران حضرت عیسی (ع) گفته می شود و در آیۀ ۱۴ آن به کار رفته است. نام دیگر آن «عیسی» است؛ زیرا این نام در آیات ۶ و ۱۴ این سوره آمده است. از نظر حجم، از گروه سوره های «طِوال» در «مفصِّلات» و بخشی از یک حزب است. از سوره های هفت گانۀ «مسبّحات» است که با تسبیح و نیایش خداوند، یعنی «سبَّح لِله» آغاز می شود. مضامین اصلی آن عبارت اند از تسبیح خداوند؛ پیروزی نهایی دین خدا و عبث بودن تلاش مخالفان برای جلوگیری از آن؛ تشویق انسان ها به ایمان به خدا؛ جهاد با مال و جان و انفاق در راه خدا.
wikijoo: صف،_سوره