صغت

[ویکی الکتاب] معنی صَغَتْ: منحرف شد - از مسیر مستقیم مایل شد (صغت فعل ماضی از ماده صغو است ، و صغو به معنای میل و مایل شدن می باشد )
ریشه کلمه:
صغو (۲ بار)

«صغت» از مادّه «صغو» (بر وزن عفو) به معنای متمایل شدن به چیزی است. و منظور از «صغت قلوبکما» در آیه مورد بحث، انحراف دل های آنها از حق به سوی باطل است. واژه «اِصغاء»، به معنای گوش فرا دادن به سخن دیگری آمده است.
«صَغَت» از مادّه «صغو» (بر وزن عفو) به معنای متمایل شدن به چیزی است لذا می گویند: صَغَتِ النُّجُومُ «یعنی ستارگان، متمایل به سوی مغرب شدند»; به همین جهت، واژه «اِصغاء» به معنای گوش فرا دادن به سخن دیگری آمده است. و منظور از «صَغَتْ قُلُوبُکُمَا» در آیه مورد بحث، انحراف دل های آنها از حق، به سوی گناه بوده است.
میل. «صغت النجوم و الشمس صغواً: ملت للغروب» نجوم و آفتاب میل به غروب کردند اصغاء به معنی استماع در حقیقت میل کردن گوش است به طرف سخن. در نهج البلاغه خطبه 222 هست: «فَاَصْغَیْتُ لَهُ سَمْعی» گوشم را به طرب عقیل متمایا کردم (به حرفش گوش دادم) . یعنی اگر شما دو نفر به خدا توبه کنید آن بهتر است که قلب شما دو نفر از حق متمایل و منحرف شده شیعه و اهل تسنن نقل کرده‏اند: خطاب «تَتُبا» و «قُلُوبِکُما» در آیه به عایشه و حفصه دو وزن حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله و سلم است به کشّاف زمخشری و سایر کتب رجوع شود. جزیان مفصل آن در تفاسیر سوره تحریم مذکور است. . و تا به آن ایمان ندارد میل کند. از این مادّه فقط دو لفظ فوق در قرآن عظیم به کار رفته است.