صرفیین

لغت نامه دهخدا

صرفیین. [ ص َ فی یی ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ صرفی در حالت نصب و جر رجوع به صرفی و رجوع به صرفیون شود.

فرهنگ فارسی

( صفت اسم ) جمع صرفی . توضیح در عربی در حالت نصبی و جری استعمال شود ولی در فارسی مراعات این قاعده نکنند .

پیشنهاد کاربران

بپرس