صرف و نحو

صَرف و نَحو
صرف در لغت برگرداندن و تغییردادن، و در اصطلاح بخشی از دستور زبان است که ناظر به گردانیدن یک کلمه به صیغه های گوناگون است تا از این رهگذر، معانی مختلف همان فعل حاصل شود. درواقع، علم صرف (تصریف) مشتق ساختن کلمه ای از ریشه یا مصدر است که بر دو گونه است. یکی، صرف کردن فعل به صیغه های شش گانه (ماضی، مضارع، امر، اسم فاعل، اسم مفعول و دعا)؛ دیگری، گرداندن زمان های ماضی، حال و آینده به اشخاص فعل. موضوع آن نیز کلمه و شناخت معنی و ساختمان و ویژگی های آن است. اما نحو در زبان عربی، بخش اصلی دستور زبان است که دربارۀ ساخت جمله (جمله سازی) و جایگاه و روابط بین کلمات و ویژگی های آن ها در جمله براساس این روابط گفت وگو می کند مانند رفع، نصب، جرّ و جزم.