[ویکی نور] صرف العین، تألیف خلیل بن ایبک صفدی (متوفی 764ق)، از جمله آثار در موضوع ادبیات عرب است. محمد عبدالمجید لاشین کتاب را مورد تحقیق قرار داده و مقدمه مفصلی بر آن نوشته است.
کتاب در دو جلد تدوین شده است. تمامی جلد اول کتاب به مطالب و مقدمه محقق اثر عبدالمجید لاشین اختصاص یافته است. متن کتاب صرف العین در جلد دوم آمده است. شیوه نگارش صفدی در این کتاب نیز همانند سایر آثارش مشتمل بر خطبه و مقدمه (که تنها شش برگ از آن باقی مانده است)، سپس مقدمات (در 21 فصل) و در آخر نتیجه (که به ترتیب حروف الفبا تنظیم شده و بیش از 200 صفحه از کتاب را در بر گرفته) است. محقق اثر منابع مورد استفاده مؤلف را در چهار گروه دسته بندی کرده است: مصادر قرآنی و حدیث (مانند زاد المسافر ابن جوزی، تفسیر کبیر فخر رازی، موطأ مالک و صحیح بخاری و مسلم)؛ مصادر فقهی (مانند الهدایة شرح بدایة المبتدی مرغینانی در نقل آراء حنفیه، المغنی ابن قدامه در بیان آراء حنابله و...)؛ مصادر لغوی و ادبی (مانند صحاح جوهری، مخصص ابن سیده، فقه اللغة و لباب الآداب ثعالبی) و مصادر طبی (مانند قانون ابن سینا، طب کبیر فخر رازی).
محقق کتاب در مقدمه اش، چگونگی برخورد با کتاب صرف العین را چنین توضیح می دهد: «این کتاب را زمانی که مشغول به تحقیق کتاب «لذة السمع فی صفة الدمع» بودم، شناختم و عجله ای آن را مطالعه کردم. با مطالعه آن دو برایم روشن شد که هر دو کتاب موضوع واحدی دارند که همانا چشم و اشک است و یکی دیگری را تکمیل می کند. بهتر دیدم که آنچه را آغاز کرده ام تمام کنم و کتاب دوم را نیز مانند کتاب اول مورد تحقیق و مطالعه قرار دهم. پس نسخه های خطی آن را از مکان هایی که احتمال می دادم جستجو کردم و تنها دو نسخه در برلین و استانبول یافتم. تصویر آن دو نسخه را به دست آوردم. عبدالمجید لاشین، دشوارترین کار را «ترتیب صفحات» دانسته است؛ چراکه خواننده با فراغت از مطالعه یک صفحه از کتاب، در صفحه مقابل سخن جدیدی را در برابر خود می یابد که ارتباطی به ماقبل آن ندارد. در لفظ از آن دور شده و در معنا هم با آن موافق نیست. محقق اثر این مشکل را با استفاده از منابعی که نویسنده از آنها استفاده کرده یا مطالبی که در فصول پیشین یا پسین به آنها ارجاع داده و یا شیوه صفدی در نگارش، به اصلاح ترتیب صفحات کتاب پرداخته است. صفدی فصل اول کتابش را با ذکر کاربردهای مجازی و حقیقی لفظ عین در قرآن کریم آغاز کرده است. پس از آن روایات فراوانی در موضوع چشم از منابع اهل سنت گرد آورده و در صورت نیاز شرح کرده است. دیه عین، نماز کسی که بیماری چشمی گرفته است، عین لفظ مشترک است، محاسن و معایب چشم و کیفیت نگاه کردن از جمله عناوین مباحث کتاب است. نویسنده در فصل نوزدهم کتاب، چشم انسان را دارای ساختاری هفت گانه دانسته است. این کلام خلاصه ای از سخن علی بن عیسی در تذکره و احتمالا شرح سخن ابن سیناست. صلبه، مشیمیه، شبکیه، عنکبوتیه، عنبیه، قرنیه و ملتحمه بخش های هفت گانه چشم آدمی است که برخی در عدد آن اختلاف کرده اند. نویسنده پیش از توضیح بخش های مذکور، رطوبت ها و اعصاب چشم را نیز توضیح داده است. در بخش نتیجه کتاب نیز اشعار از منابع مختلف گردآوری و بر اساس قافیه به ترتیب حروف الفبا ارائه شده است.
فهرست آیات، احادیث، امثال و حکم، اشعار و ارجاز، مصادر و مراجع و فهرست مفصل مطالب هر دو جلد در انتهای جلد دوم ذکر شده است.
کتاب در دو جلد تدوین شده است. تمامی جلد اول کتاب به مطالب و مقدمه محقق اثر عبدالمجید لاشین اختصاص یافته است. متن کتاب صرف العین در جلد دوم آمده است. شیوه نگارش صفدی در این کتاب نیز همانند سایر آثارش مشتمل بر خطبه و مقدمه (که تنها شش برگ از آن باقی مانده است)، سپس مقدمات (در 21 فصل) و در آخر نتیجه (که به ترتیب حروف الفبا تنظیم شده و بیش از 200 صفحه از کتاب را در بر گرفته) است. محقق اثر منابع مورد استفاده مؤلف را در چهار گروه دسته بندی کرده است: مصادر قرآنی و حدیث (مانند زاد المسافر ابن جوزی، تفسیر کبیر فخر رازی، موطأ مالک و صحیح بخاری و مسلم)؛ مصادر فقهی (مانند الهدایة شرح بدایة المبتدی مرغینانی در نقل آراء حنفیه، المغنی ابن قدامه در بیان آراء حنابله و...)؛ مصادر لغوی و ادبی (مانند صحاح جوهری، مخصص ابن سیده، فقه اللغة و لباب الآداب ثعالبی) و مصادر طبی (مانند قانون ابن سینا، طب کبیر فخر رازی).
محقق کتاب در مقدمه اش، چگونگی برخورد با کتاب صرف العین را چنین توضیح می دهد: «این کتاب را زمانی که مشغول به تحقیق کتاب «لذة السمع فی صفة الدمع» بودم، شناختم و عجله ای آن را مطالعه کردم. با مطالعه آن دو برایم روشن شد که هر دو کتاب موضوع واحدی دارند که همانا چشم و اشک است و یکی دیگری را تکمیل می کند. بهتر دیدم که آنچه را آغاز کرده ام تمام کنم و کتاب دوم را نیز مانند کتاب اول مورد تحقیق و مطالعه قرار دهم. پس نسخه های خطی آن را از مکان هایی که احتمال می دادم جستجو کردم و تنها دو نسخه در برلین و استانبول یافتم. تصویر آن دو نسخه را به دست آوردم. عبدالمجید لاشین، دشوارترین کار را «ترتیب صفحات» دانسته است؛ چراکه خواننده با فراغت از مطالعه یک صفحه از کتاب، در صفحه مقابل سخن جدیدی را در برابر خود می یابد که ارتباطی به ماقبل آن ندارد. در لفظ از آن دور شده و در معنا هم با آن موافق نیست. محقق اثر این مشکل را با استفاده از منابعی که نویسنده از آنها استفاده کرده یا مطالبی که در فصول پیشین یا پسین به آنها ارجاع داده و یا شیوه صفدی در نگارش، به اصلاح ترتیب صفحات کتاب پرداخته است. صفدی فصل اول کتابش را با ذکر کاربردهای مجازی و حقیقی لفظ عین در قرآن کریم آغاز کرده است. پس از آن روایات فراوانی در موضوع چشم از منابع اهل سنت گرد آورده و در صورت نیاز شرح کرده است. دیه عین، نماز کسی که بیماری چشمی گرفته است، عین لفظ مشترک است، محاسن و معایب چشم و کیفیت نگاه کردن از جمله عناوین مباحث کتاب است. نویسنده در فصل نوزدهم کتاب، چشم انسان را دارای ساختاری هفت گانه دانسته است. این کلام خلاصه ای از سخن علی بن عیسی در تذکره و احتمالا شرح سخن ابن سیناست. صلبه، مشیمیه، شبکیه، عنکبوتیه، عنبیه، قرنیه و ملتحمه بخش های هفت گانه چشم آدمی است که برخی در عدد آن اختلاف کرده اند. نویسنده پیش از توضیح بخش های مذکور، رطوبت ها و اعصاب چشم را نیز توضیح داده است. در بخش نتیجه کتاب نیز اشعار از منابع مختلف گردآوری و بر اساس قافیه به ترتیب حروف الفبا ارائه شده است.
فهرست آیات، احادیث، امثال و حکم، اشعار و ارجاز، مصادر و مراجع و فهرست مفصل مطالب هر دو جلد در انتهای جلد دوم ذکر شده است.
wikinoor: صرف_العین