صرف الحدیث. [ ص َ فُل ْ ح َ ]( ع اِ مرکب ) زیادتی در سخن و آراستگی و آرایش آن بزیادت. مأخوذ از صرف الدراهم که زیادت قیمت بعض آن بر بعض است و کذلک صرف الکلام. و منه الحدیث : من طلب صرف الحدیث ؛ ای تزیینه بالزیادة فیه. ( منتهی الارب ).
