صرخد. [ ص َ خ َ ] ( اِخ ) شهری چسبیده به بلاد حوران از اعمال دمشق و آن قلعه ای است حصین و ولایتی نیکو و وسیع. شراب منسوب به آن معروف است. شاعر گفته است :
و لذّ کطعم الصرخدی ترکته
بارض العدی من خشیة الحدثان.
( معجم البلدان ).
شهری است بشام و شراب را بوی منسوب کنند. ( منتهی الارب ) ( قاموس ).موضع بالجزیرة. ( مهذب الاسماء ). و در آنجا آب نیست مگر آنچه از باران در صحرا و بادیه ها جمع میشود «قمرا» و «متان » دو قریه از این شهر میباشند. ( عیون الانباء ج 1 ص 307 ).