صراد
لغت نامه دهخدا
صراد. [ ص ُ ] ( اِخ ) موضعی است در شعر شماخ. ( معجم البلدان ).
صراد. [ ص ُ ] ( اِخ ) نصر گوید: هضبه ای است به حریز حوأب در دیار کلاب. ( معجم البلدان ).
صراد. [ ص ُ ] ( اِخ ) موضعی است در نزدیکی رحرحان ، بنی ثعلبةبن سعدبن ذبیان را. ( معجم البلدان ).
صراد. [ص ُ ] ( اِخ ) ابن صرد، مکنی به ابونعیم. تابعی است.
صراد. [ ص ُرْ را ] ( ع اِ ) ابر تنک بی آب و باران. ( منتهی الارب ). ابر تنک بی آب. ( مهذب الاسماء ).
پیشنهاد کاربران
صراد: ( در زبان عربی ) ابر تنک بی باران ؛ جُلب. عماء. . ( لغتنامه دهخدا )