صد هزار شهید تفلیس ( گرجی: ასი ათასი მოწამე ) قدیسان کلیسای ارتدکس گرجی اند که در سال ۱۲۲۶ میلادی پس از تسخیر شهر تفلیس به دست جلال الدین خوارزمشاه، به خاطر انکار نکردن مسیحیت به دستور سلطان جلال الدین کشته شدند. در ۱۳ نوامبر هر سال کلیسای گرجستان مراسم یادبودی برای آنان برگزار می کند.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین رویارویی سلطان جلال الدین با پادشاهی گرجستان در سال ۱۲۲۵ میلادی در نبرد گارنی روی داد که منجر به شکست گرجی ها شد. در سال ۱۲۲۶ جلال الدین تفلیس را محاصره کرد. رسودان، ملکه گرجستان، و دربارش موفق به فرار از گرجستان شدند. سرانجام در ۹ مارس ۱۲۲۶ گروهی از مسلمانان ساکن تفلیس دروازه های شهر را به روی سپاه جلال الدین باز کردند. مهاجمان شهر را غارت کرده و جمعیت مسیحی آن را قتل عام کردند. یک مورخ گرجی دربارهٔ بی رحمی سربازان جلال الدین در کشتار مردم شهر اینگونه گزارش کرده: «کلمات از توصیف ویرانی که دشمن وارد کرد قاصر اند، سربازان دشمن کودکان شیرخواره را از آغوش مادرانشان جدا کرده و سر آنان را به پل می کوبیدند». مورخان مسلمان، عزالدین بن اثیر و شهاب الدین زیدری نسوی که منشی جلال الدین خوارزمشاه بود، کشتار مسیحیان گرجی که اسلام نیاورده بودند را تأیید کردند.
به دستور سلطان جلال الدین نشان های مسیح و مریم مقدس را روی پلی در رود کر قرار دادند و مسیحیان را مجبور به زیر پا نهادن این نشان ها کردند، مسیحیانی که از زیر پا گذاشتن این نشان ها سرباز زدند و اسلام نیاوردند همگی گردن زده شدند.
یکی از مورخان گرجی شمار کشته شدگان را ده هزار تن گزارش می کند ( به گرجی: ათნი ბევრნი، تلفظ: اَتنی بِوِرنی ) . معنی بخش اول این عدد، اَتنی، ده است و بخش دوم، بِوِرنی، در گرجی امروزی به معنی بسیار است اما معنی منسوخ شده این کلمه ده هزار است که نشات گرفته از واژه پهلوی بیور به معنی ده هزار است.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین رویارویی سلطان جلال الدین با پادشاهی گرجستان در سال ۱۲۲۵ میلادی در نبرد گارنی روی داد که منجر به شکست گرجی ها شد. در سال ۱۲۲۶ جلال الدین تفلیس را محاصره کرد. رسودان، ملکه گرجستان، و دربارش موفق به فرار از گرجستان شدند. سرانجام در ۹ مارس ۱۲۲۶ گروهی از مسلمانان ساکن تفلیس دروازه های شهر را به روی سپاه جلال الدین باز کردند. مهاجمان شهر را غارت کرده و جمعیت مسیحی آن را قتل عام کردند. یک مورخ گرجی دربارهٔ بی رحمی سربازان جلال الدین در کشتار مردم شهر اینگونه گزارش کرده: «کلمات از توصیف ویرانی که دشمن وارد کرد قاصر اند، سربازان دشمن کودکان شیرخواره را از آغوش مادرانشان جدا کرده و سر آنان را به پل می کوبیدند». مورخان مسلمان، عزالدین بن اثیر و شهاب الدین زیدری نسوی که منشی جلال الدین خوارزمشاه بود، کشتار مسیحیان گرجی که اسلام نیاورده بودند را تأیید کردند.
به دستور سلطان جلال الدین نشان های مسیح و مریم مقدس را روی پلی در رود کر قرار دادند و مسیحیان را مجبور به زیر پا نهادن این نشان ها کردند، مسیحیانی که از زیر پا گذاشتن این نشان ها سرباز زدند و اسلام نیاوردند همگی گردن زده شدند.
یکی از مورخان گرجی شمار کشته شدگان را ده هزار تن گزارش می کند ( به گرجی: ათნი ბევრნი، تلفظ: اَتنی بِوِرنی ) . معنی بخش اول این عدد، اَتنی، ده است و بخش دوم، بِوِرنی، در گرجی امروزی به معنی بسیار است اما معنی منسوخ شده این کلمه ده هزار است که نشات گرفته از واژه پهلوی بیور به معنی ده هزار است.
