صدق شرطیه منفصله

[ویکی فقه] صدق شرطیه منفصله، به معنای مطابقت حکم به انفصال یا سلب انفصال میان مقدم و تالی با نفس الامر است.
صدق در قضیه شرطیه منفصله، مطابقت حکم به انفصال یا سلب انفصال میان مقدم و تالی با نفس الامر و مطابَق آن است. انفصال میان مقدم و تالی، یا به نحو انفصال حقیقی است یا به نحو مانعة الجمع و یا مانعة الخلو. حکم صدق یا کذب قضیه شرطیه منفصله در صور مختلف، با توجه به چهار حالتِ ممکن (۱. صدق مقدم و تالی؛ ۲. کذب هر دو؛ ۳. صدق مقدم و کذب تالی؛ ۴. کذب مقدم و صدق تالی) به شرح ذیل است:
← منفصله موجبه حقیقیه
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:• فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان.• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.• حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید.
۱. ↑ خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۸۲.
...