صدف الفرفیر. [ ص َ دَ فُل ْ ف ِ ] ( ع اِ مرکب )و فرفور نیز گویند. نوعی از صدف مایل بسیاهی و در غایت صلابت و بخورش مخرج مشیمه و رافع اختناق رحم و اکتحال سوخته او در غایت جلاست. ( تحفه حکیم مؤمن ).
