صدر ضیا، محمد شریف جان (بخارا ۱۸۷۱ـ۱۹۳۲ق)
(یا: مخدوم صدر) شاعر، تذکره نویس، و تاریخ نگار. از بنیادگذاران انجمن های ادبی روشنفکری در بخارا و مکتب اصول جدید در ادبیات تاجیک و در برخی از ولایات بخارا قاضی شریعت بود. در ۱۱۳۶ق قاضی کلان بخارا شد، اما پس از پنج ماه از این سمت برکنار شد. از اعضای جنبش جدیدان، به پیروی از جریان معارف پروری احمد دانش بود. در ۱۹۳۲، پس از چند بار دستگیری و محکومیت، براثر شکنجۀ بولشویک ها درگذشت. اشعار او ساده و روان و نثرش از نمونه های برجستۀ نثر فارسی تاجیکی در نخستین سال های قرن بیستم میلادی است. از آثار اوست: تذکرۀ منظومه (تهران، ۱۳۸۰ش)؛ نوادر ضیائیه (تهران، ۱۳۷۷ش)؛ تذکرة الخطاطین؛ تاریخ امیران منغیتیه؛ رسالۀ اسباب انقلاب بخارا.
(یا: مخدوم صدر) شاعر، تذکره نویس، و تاریخ نگار. از بنیادگذاران انجمن های ادبی روشنفکری در بخارا و مکتب اصول جدید در ادبیات تاجیک و در برخی از ولایات بخارا قاضی شریعت بود. در ۱۱۳۶ق قاضی کلان بخارا شد، اما پس از پنج ماه از این سمت برکنار شد. از اعضای جنبش جدیدان، به پیروی از جریان معارف پروری احمد دانش بود. در ۱۹۳۲، پس از چند بار دستگیری و محکومیت، براثر شکنجۀ بولشویک ها درگذشت. اشعار او ساده و روان و نثرش از نمونه های برجستۀ نثر فارسی تاجیکی در نخستین سال های قرن بیستم میلادی است. از آثار اوست: تذکرۀ منظومه (تهران، ۱۳۸۰ش)؛ نوادر ضیائیه (تهران، ۱۳۷۷ش)؛ تذکرة الخطاطین؛ تاریخ امیران منغیتیه؛ رسالۀ اسباب انقلاب بخارا.