صدای پای آب. منظومه ای از سهراب سپهری. منظومه ای آفاقی و برونْ گرایانه که غایت آرزوی انسانی را در طبیعت و عرفان می جوید. این شعر در وزن نیمایی در ۱۳۴۳ش سروده شد و سال بعد در مجلۀ آرش نشر یافت. صدای پای آب در زمرۀ مشهورترین شعرهای جدید فارسی در قرن ۲۰ است. شاعر این منظومه را به «شب های خاموش مادر»ش تقدیم کرده است.
wikijoo: صدای_پای_آب