صدای روی فیلم

صدا روی فیلم کلاسی از صدای فیلم فرآیندهایی است که در آن صدای همراه تصویر بر روی فیلم عکاسی ضبط می شود. معمولاً، همان نوار فیلم حامل تصویر فرآیندهای صدا روی فیلم می توانند آهنگ صوتی آنالوگ یا آهنگ صوتی دیجیتال را ضبط کنند و ممکن است سیگنال را یا اپتیکال یا مغناطیس گرایی ضبط کنند. فناوری های قبلی صدا روی دیسک بودند؛ به این معنی که موسیقی متن فیلم روی یک صفحه گرامافون جداگانه قرار می گرفت. [ ۱]
[ ۲] تاریخ صوت روی فیلم را می توان به اوایل دهه 1880 ربط داد. زمانی که "چارلز ای" در سال 1923 یک حق اختراع توسط E. E. Ries برای ضبط موسیقی متن با چگالی متغیر ثبت شد که به SMPE ( در حال حاضر SMPTE ) ارسال شد که از لامپ بخار جیوه به عنوان یک دستگاه تعدیل کننده برای ایجاد یک موسیقی متن با چگالی متغیر استفاده می کرد. بعداً، کیس تئودور و لی دی فارست تلاش کردند تا این فرآیند را تجاری کنند، زمانی که یک لامپ درخشنده آئولیت را ساختند که در آهنگ فیلم مستقر شد. در سال 1928، فاکس فیلم آزمایشگاه های کیس را خریداری کرد و اولین فیلم ناطق خود را با نام «در آریزونای قدیمی» با استفاده از سیستم بائل تولید کرد. سیستم صوتی با چگالی متغیر تا اواسط دهه 1940 رایج بود.
برخلاف چگالی متغیر، در اوایل دهه 1920 ضبط صدای منطقه متغیر ابتدا توسط شرکت جنرال الکتریک آزمایش شد و بعداً توسط RCA ( شرکت رادیویی آمریکا ) که فناوری GE را اصلاح کرد، به کار رفت. پس از اواسط دهه 1940، سیستم منطقه متغیر جایگزین سیستم چگالی متغیر شد و تا زمان مدرن به سیستم اصلی آنالوگ صدا روی فیلم تبدیل شد.