صدای استریوفونیک

دانشنامه آزاد فارسی

صدای استریوفونیک (stereophonic sound)
نوعی سیستم پخش صوت، با بهره گیری از دو کانال مکمل منتهی به دو بلندگو، برای ایجاد عمق طبیعی تر صدا. ضبط استریو با پیدایش نوارهای مغناطیسی دولبه در دهۀ ۱۹۵۰ آغاز شد. (← هایفای)

پیشنهاد کاربران

ولی آبل گانس در فیلم ناپلون سال ۱۹۲۷ از این سیستم دوبله استفاده کرده ، یعنی قبل تر از دهه ۵۰. .
صدای استریو فونیک: صدایی که به لحاظ بعد، عمق وجهت به صدای طبیعی نزدیک است و می تواند میزان مشارکت تماشاگر درفیلم را بالا ببرد. ( اصطلاح سینمایی )

بپرس