صداسازی پرندگان

صداسازی پرندگان ( به انگلیسی: Sonation ) ، صداهایی است که توسط پرندگان و با استفاده از سازوکارهایی غیر از سوتک تولید می شود. اصطلاح سونات به عنوان تولید عمدی صداها، نه از گلو، بلکه از ساختارهایی مانند نوک، بال ها، دم، پاها و پرهای بدن یا با استفاده از ابزار توصیف می شود. [ ۱]
به عنوان مثال می توان به صدای تولید شده توسط پرهای دم در مرغ مگس آنا، [ ۲] طبل زدن پرهای دم پاشلک آفریقایی و پاشلک معمولی، نواختن نوک توسط لک لک ها یا ضربه زدن عمدی منطقه ای که دارکوب ها انجام می دهند و برخی از اعضای خانواده طوطی ها، مانند طوطی کاکلی نخل که با چوب های شکسته بر روی درختان توخالی می کوبند. پرواز نمایشی چکاوک بال کوب دماغه شامل یک بالا رفتن شیب دار همراه با بال زدن است.
جغدهای انبار برای نشان دادن خشم یا ترس یک صدای محکم و ناگهانی ایجاد می کنند. هوبره ها، سیاه هوبره ها و هوبره های آفریقایی خانوادۀ Otididae دارای پا زدن در نمایش های جفت گیری خود هستند. [ ۳] مطالعات نشان داده است که حداقل چهار نوع صداسازی توسط دو جنس رنگینک های بال کوتاه و رنگینک ها به کار گرفته شده است - کف زدن بال علیه بال که بالای پشت، دست زدن بال علیه بدن، تکان دادن بال به هوا و پرهای بال علیه دم انجام می شود. [ ۴] فیلم های ویدئویی از رنگینک های بال چوبی نر، رنگینک بال چماقی، نشان می دهد که آن ها هماهنگی پایداری را تولید می کنند که از ارتعاش پرهای بال های ثانویه مشتق شده اند. این مکانیسم در پرندگان معادل جیرجیر بندپایان است. [ ۵]