صدار

لغت نامه دهخدا

صدار. [ ص ِ ] ( ع اِ ) جامه ای است که سر آن مانند مقنعه و دامن آن هر دو دوش و سینه را می پوشد و بفارسی پرهیچه گویند. و فی المثل : کل ذات صدار خالةٌ، ای من حق الرجل ان یغار علی کل امراءة. ( از منتهی الارب ). پیراهن خرد. ( دهار ) ( مهذب الاسماء ). || داغ که بر سینه اشتر نهند بجهت نشان. ( منتهی الارب ). داغ که بر سینه اشتر نهند. ( مهذب الاسماء ). || پیش بند ستور. ( منتهی الارب ).

صدار. [ ص ُ ] ( اِخ ) موضعی است نزدیک مدینه و آن را صدارة نیز گویند. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

موضعی است نزدیک مدینه و آنرا صداره

پیشنهاد کاربران

بپرس