صدا روی پروتکل اینترنت

صدا روی پروتکل اینترنت ( به انگلیسی: VoIP ) مخفف کلمات Voice Over Internet Protocol است. وُیپ به یک گروه از تکنولوژی می گویند که برای انتقال صدا و چندرسانه از شبکه های مبتنی بر پروتکل اینترنت، مانند اینترنت استفاده می کند. VoIP با عنوان های تلفن IP، تلفن اینترنتی، تلفن پهن باند، صدای پهن باند، تلفن تحت شبکه صدا روی پهن باند نیز شناخته می شود.
معمولاً از شرکت های ارائه کنندهٔ سرویس های VoIP به عنوان تهیه کنندگان، و از پروتکل های استفاده شده برای حمل علایم صدا روی شبکهٔ IP، به عنوان صدا روی IP یا پروتکل های VoIP یاد می شود. آن ها را می توان در اصل توسعهٔ تجاری تجربهٔ پروتکل صدای شبکه ( ۱۹۷۳ ) که توسط تهیه کنندگان نسل قدیمی اینترنت ( ARPANET ) اختراع شده بود، در نظر گرفت.
برخی از کاهش هزینه ها تا حدودی به دلیل استفاده از یک شبکهٔ منفرد برای حمل صدا و اطلاعات است، مخصوصاً در جایی که استفاده کنندگان به شبکه ای دسترسی دارند که از ظرفیت آن کمتر استفاده شده و می توانند از VoIP بدون هیچ هزینهٔ اضافی استفاده کنند. تماس های VoIP به VoIP برخی اوقات مجانی هستند، در حالی که تماس VoIP به شبکه های تلفن عمومی ( PSTN ) ممکن است هزینه ای دربرداشته باشد که باید توسط استفاده کنندگان وُیپ پرداخت شود.
پروتکل های صدا روی IP، سیگنال های تلفنی را به عنوان دادهٔ دیجیتال ( که معمولاً با فنون فشرده سازی کاهش حجم یافته است ) حمل می کنند.
دو نوع شبکهٔ تلفن بر روی سرویس های VoIP وجود دارد: شماره گیری داخلی مستقیم ( DID ) و شماره های دسترسی. شماره گیری داخلی مستقیم ( DID ) ، تماس گیرنده را به صورت مستقیم متصل می کند در صورتی که لازمهٔ شماره های دسترسی، گرفتن شمارهٔ داخلی توسط تماس گیرنده است.
از دیرباز انتقال صدا بر روی آی پی یک موضوع جالب بوده است. تقریباً زمان اختراع اولین شبکهٔ رایانه ای ( حدود ۱۹۷۳ ) ، صدا بر روی پروتکل اینترنت مخابره شده بود. به کمک فناوری، مخابرهٔ صدای مکالمات بر روی اینترنت برای استفاده کنندگان نهایی از حداقل دههٔ ۱۹۹۰ در دسترس بوده است. برای مثال در سال ۱۹۹۶، یک محصول نرم افزاری پیچیده و فشرده شده که صدای اینترنتی یا Vocaltec نامیده می شد، وُیپ را، به همراه نمای اضافی ( از قبیل پست صوتی و نمایشگر ID ) در اختیار قرار می داد. به هر حال، آن نرم افزار راهی برای سامانه POTS آنالوگ پیشنهاد نمی داد، بنابراین فقط برای صحبت کردن با دیگر استفاده کنندگان برنامهٔ Vocaltec امکان پذیر بود. Vocaltec برای بازکردن فشردگی صدای زمان حقیقی ( زمان خالص ارسال و دریافت پیام ) مهم است، که در مقطعی حیاتی بود ( یعنی هنگامی که اکثریت استفاده کنندگان، در بیشترین اوقات، یک مودم دایل آپ ۲۸٫۸ کیلو بیت در ثانیه در اختیار داشتند ) . در سال ۱۹۹۷، درجهٔ ۳، توسعهٔ اولین soft - switch ( واژه ای که در سال ۱۹۹۸ اختراع شد ) را آغاز کرد. سوئیچ های نرم افزاری برای جایگزینی سخت افزار سنتی switchboardها، و برای خدمت رسانی، به عنوان راه بین دو شبکه تلفنی، طراحی شده بودند.