صخره های لیانکورت یا تاکه شیما به معنای جزیره خیزران ( به ژاپنی: 竹島 ) یا به زبان کره ای توکتو یا دوکتو ( 독도 ) یک گروه جزیره خرد و کوچک در دریای ژاپن است. بر سر حاکمیت این جزیره بین دو کشور ژاپن و کره جنوبی مناقشه وجود دارد. ژاپن این صخره ها را به عنوان بخشی از استان شیمانه در ژاپن تقسیم بندی کرده است.
سنگ های صخره های لیانکورت ( به فارسی:صخره های لیانکورد ) گروهی از جزایر کوچک دردریای ژاپن است. کره جنوبی این جزایر را به عنوان ( Dokdo - ri , Ulleung - eup , Ulleung County ) ، استان «گیونگسانگ شمالی» طبقه بندی می کند و آنها را Dodo می نامد. ژاپن جزایر را به عنوان بخشی از اوکینوشیما طبقه بندی می کند و آنها را ( جزایر بامبو ) می نامد.
نام فرانسوی - انگلیسیِ "Liancourt Rocks" از لایانکورت ( Le Liancourt ) گرفته شده است؛ نام کشتی ای فرانسوی است که در سال ۱۸۴۹ نزدیک بود در حوالی این صخره ها خراب شود.
سنگهای لیانکورت شامل دو جزیره اصلی و ۳۵ سنگِ کوچک تر است. مساحت کل جزایر ۰٫۱۸۷۵۵۴ کیلومتر مربع ( ۴۶٫۳۴۶ هکتار ) است که بیشترین ارتفاع آن ۱۶۸٫۵ متر ( ۵۵۳ فوت ) در مکانی بی نام در جزیره غربی است. سنگ های لیانکورت در مناطقی غنی از لحاظ ماهی گیری قرار دارند که ممکن است حاوی ذخایر زیادی از گاز طبیعی هم باشند.
در اکتبر سال ۱۹۰۰، امپراتوریِ هانِ بزرگ رسماً فرمانِ شاهنشاهی شماره ۴۱ را اعلام کرد که طبق آن: دوکدو تحت مدیریت رئیس شهرستانِ جزیرهٔ اولونگ است. داژوکان یا شورای عالی ژاپن در اوایل دوره میجی، دستور داد که جزیره اوله اونگ و دوکدو، هیچ ارتباطی با ژاپن ندارند.
در حالی که دولت میجی ( در سال ۱۹۰۴ ( تعلق دوکدو به کره را تأیید کرد، در میانه جنگ بین روسیه و ژاپن، ژاپن به طور قابل ملاحظه ای در تصرف دوکدو مردد بود.
در آن زمان، منشیْ اینو از وزارت امور داخلی با دادخواست برای فتح دوکدو مخالف بود. در آن زمان ژاپن بر این باور بود که اگر دوکدو را تصاحب نکند، کشورهای خارجی مشکوک می شوند که ژاپنی ها قصد الحاقُ چوسون را دارند و ضعیف آمد. با این حال، یامازا آنژیرو، که نسخه اصلی اعلامیه جنگ علیه روسیه را تهیه کرد و در زمان جنگ روسیه و ژاپن، رئیس دفتر امور سیاسی در وزارت امور خارجه بود، فعالانه پیشنهاد ارتقای ارضی و الحاق دوکدو به ژاپن را داد. او باور داشت که منطقه دوکدو، گزینه خوبی برای نصب تأسیسات جنگی است و آنها می توانند از این منطقه برای گمراه کردن دشمن استفاده کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسنگ های صخره های لیانکورت ( به فارسی:صخره های لیانکورد ) گروهی از جزایر کوچک دردریای ژاپن است. کره جنوبی این جزایر را به عنوان ( Dokdo - ri , Ulleung - eup , Ulleung County ) ، استان «گیونگسانگ شمالی» طبقه بندی می کند و آنها را Dodo می نامد. ژاپن جزایر را به عنوان بخشی از اوکینوشیما طبقه بندی می کند و آنها را ( جزایر بامبو ) می نامد.
نام فرانسوی - انگلیسیِ "Liancourt Rocks" از لایانکورت ( Le Liancourt ) گرفته شده است؛ نام کشتی ای فرانسوی است که در سال ۱۸۴۹ نزدیک بود در حوالی این صخره ها خراب شود.
سنگهای لیانکورت شامل دو جزیره اصلی و ۳۵ سنگِ کوچک تر است. مساحت کل جزایر ۰٫۱۸۷۵۵۴ کیلومتر مربع ( ۴۶٫۳۴۶ هکتار ) است که بیشترین ارتفاع آن ۱۶۸٫۵ متر ( ۵۵۳ فوت ) در مکانی بی نام در جزیره غربی است. سنگ های لیانکورت در مناطقی غنی از لحاظ ماهی گیری قرار دارند که ممکن است حاوی ذخایر زیادی از گاز طبیعی هم باشند.
در اکتبر سال ۱۹۰۰، امپراتوریِ هانِ بزرگ رسماً فرمانِ شاهنشاهی شماره ۴۱ را اعلام کرد که طبق آن: دوکدو تحت مدیریت رئیس شهرستانِ جزیرهٔ اولونگ است. داژوکان یا شورای عالی ژاپن در اوایل دوره میجی، دستور داد که جزیره اوله اونگ و دوکدو، هیچ ارتباطی با ژاپن ندارند.
در حالی که دولت میجی ( در سال ۱۹۰۴ ( تعلق دوکدو به کره را تأیید کرد، در میانه جنگ بین روسیه و ژاپن، ژاپن به طور قابل ملاحظه ای در تصرف دوکدو مردد بود.
در آن زمان، منشیْ اینو از وزارت امور داخلی با دادخواست برای فتح دوکدو مخالف بود. در آن زمان ژاپن بر این باور بود که اگر دوکدو را تصاحب نکند، کشورهای خارجی مشکوک می شوند که ژاپنی ها قصد الحاقُ چوسون را دارند و ضعیف آمد. با این حال، یامازا آنژیرو، که نسخه اصلی اعلامیه جنگ علیه روسیه را تهیه کرد و در زمان جنگ روسیه و ژاپن، رئیس دفتر امور سیاسی در وزارت امور خارجه بود، فعالانه پیشنهاد ارتقای ارضی و الحاق دوکدو به ژاپن را داد. او باور داشت که منطقه دوکدو، گزینه خوبی برای نصب تأسیسات جنگی است و آنها می توانند از این منطقه برای گمراه کردن دشمن استفاده کنند.
wiki: صخره های لیانکورت