( صخرة موسی ) صخرة موسی. [ ص َ رَ ت ُ سا ] ( اِخ ) نام آن در قرآن عزیز آمده است و در بلد شروان قرب دربند است. ( معجم البلدان ذیل همین کلمه ). ودر ذیل کلمه شروان آرد: گویند به قرب آن صخره موسی علیه السلام است که ماهی را در آنجا فراموش کرد، فی قوله تعالی : قال ارایت اذ اوینا الی الصخرة فانی نسیت الحوت ( قرآن 63/18 ). گویند صخره صخره شروان است.در نزهةالقلوب آرد که آن صخره صخره شروان است و آن بحر جیلان است و آن قریه دیه باجروان... در صورالاقالیم آمده که صخره موسی در انطاکیه بوده است و در کتب تفاسیر این حکایت را در مجمعالبحرین میگویند و این روایت سوم درست است. ( نزهة القلوب ص 9 ج 3 ). در مسالک الممالک گوید صخره موسی علیه السلام و چشمه حیوان در شماخی قصبه شروان بوده است. ( نزهة القلوب ج 3 ص 92 ). و صخره موسی علیه السلام بقولی در انطاکیه بوده است. ( نزهة القلوب ج 3 ص 269 ). جایگاهی در ساحل بحرالشام.
فرهنگ فارسی
نامی است که در قر آن آمده و گویند آن در شروان ( قرب در بند ) است . یاقوت در معجم البلدن آرد : گویند : بقرب آن ( شروان ) صخره موسی علیه السلام است که ماهی را در آنجا فراموش کردفی قوله تعالیقال ارایت اذا آوینا الی الصخره فانی نسیت الحوت . بقولی صخره موسی در انطاکیه بوده است . ( نزهه القلوب ج ۲۶۹ : ۳ )
