یک صخره مرجانی مصنوعی ( به انگلیسی: Artificial reef ) یک ساختار انسان ساخت زیرآبی برای تشویق زندگی دریایی در نواحی است که عموماً دارای بستر بدون پدیدارهایی برای مهار فرسایش هستند، یا دارای کشتی به گل نشسته، توده تورهای ماهیگیری قدیمی یا اصلاح گردشگری ساحلی هستند.
اگرچه هیچ پژوهشی مبنی بر مزایای صخره های مصنوعی وجود ندارد، اما هنوز در دوران مدرن مورد استفاده قرار می گیرند.
ساخت صخره های مرجانی مصنوعی در دوران باستان آغاز شد. ایرانیان با ساختن یک صخره مصنوعی، دهانه رودخانه دجله را بستند تا دزدی دزدان دریایی عرب را خنثی کنند و در طول جنگ پونیک اول ، رومیان صخره ای در سرتاسر دهانه بندر کارتاژی در سیسیل ساختند تا کشتی های دشمن را در درون تله بیندازند[ ۲] و در راندن کارتاژنی ها از جزیره کمک کنند. [ نیازمند منبع]
از پیش از دهه ۱۸۴۰، ماهیگیران آمریکایی از کنده های درهم تنیده برای ساخت صخره های مصنوعی استفاده می کردند. اخیراً زباله هایی مانند یخچال های قدیمی، چرخ دستی های خرید، ماشین های رهاشده و ماشین های فروخته شده خارج از سرویس جایگزین کنده های چوبی در صخره های موقت شده اند. پروژه هایی که به طور رسمی تحریم شده اند، شامل کشتی های ازکارافتاده، واگن های مترو، تانک های جنگی، نفربرهای زرهی، دکل های حفاری نفت و توپ های صخره ای شبیه کندو هستند. [ ۳]
جوامع صخره های مصنوعی تمایل دارند که در مراحل کم و بیش قابل پیش بینی توسعه یابند. اول، جایی که یک جریان اقیانوسی با ساختار عمودی روبرو می شود، می تواند یک فراچاهش غنی از پلانکتون ایجاد کند که یک محل تغذیه قابل اعتماد برای ماهیان کوچک مانند ساردین و مینو فراهم می کند تا شکارچیان دریایی مانند ماهی تن و کوسه ها را جذب کند. در مرحله بعدی جاندارانی هستند که به دنبال حفاظت در برابر باز بودن کشنده اقیانوسی - یعنی ساکنان سوراخ ها و شکاف ها مانند هامور، سرخوماهی، سنجاب ماهی، مارماهی و فریباماهی هستند. شکارچیان فرصت طلب مانند گیش ماهی و کوترماهی نیز ظاهر می شوند. در طول ماه ها و سال ها، ساختار صخره ها با جلبک ها، آبدزدک دریایی، مرجان های سخت ونرم و اسفنج ها پوشانده می شود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگرچه هیچ پژوهشی مبنی بر مزایای صخره های مصنوعی وجود ندارد، اما هنوز در دوران مدرن مورد استفاده قرار می گیرند.
ساخت صخره های مرجانی مصنوعی در دوران باستان آغاز شد. ایرانیان با ساختن یک صخره مصنوعی، دهانه رودخانه دجله را بستند تا دزدی دزدان دریایی عرب را خنثی کنند و در طول جنگ پونیک اول ، رومیان صخره ای در سرتاسر دهانه بندر کارتاژی در سیسیل ساختند تا کشتی های دشمن را در درون تله بیندازند[ ۲] و در راندن کارتاژنی ها از جزیره کمک کنند. [ نیازمند منبع]
از پیش از دهه ۱۸۴۰، ماهیگیران آمریکایی از کنده های درهم تنیده برای ساخت صخره های مصنوعی استفاده می کردند. اخیراً زباله هایی مانند یخچال های قدیمی، چرخ دستی های خرید، ماشین های رهاشده و ماشین های فروخته شده خارج از سرویس جایگزین کنده های چوبی در صخره های موقت شده اند. پروژه هایی که به طور رسمی تحریم شده اند، شامل کشتی های ازکارافتاده، واگن های مترو، تانک های جنگی، نفربرهای زرهی، دکل های حفاری نفت و توپ های صخره ای شبیه کندو هستند. [ ۳]
جوامع صخره های مصنوعی تمایل دارند که در مراحل کم و بیش قابل پیش بینی توسعه یابند. اول، جایی که یک جریان اقیانوسی با ساختار عمودی روبرو می شود، می تواند یک فراچاهش غنی از پلانکتون ایجاد کند که یک محل تغذیه قابل اعتماد برای ماهیان کوچک مانند ساردین و مینو فراهم می کند تا شکارچیان دریایی مانند ماهی تن و کوسه ها را جذب کند. در مرحله بعدی جاندارانی هستند که به دنبال حفاظت در برابر باز بودن کشنده اقیانوسی - یعنی ساکنان سوراخ ها و شکاف ها مانند هامور، سرخوماهی، سنجاب ماهی، مارماهی و فریباماهی هستند. شکارچیان فرصت طلب مانند گیش ماهی و کوترماهی نیز ظاهر می شوند. در طول ماه ها و سال ها، ساختار صخره ها با جلبک ها، آبدزدک دریایی، مرجان های سخت ونرم و اسفنج ها پوشانده می شود. [ ۳]
wiki: صخره مرجانی مصنوعی