صحیح اقتضایی

[ویکی فقه] تمام بودن در مرحله اقتضا و شأنیت تأثیر را صحیح اقتضایی گویند.
صحیح اقتضایی، که مقابل صحیح فعلی می باشد، به این معنا است که شیئی در مرحله اقتضا و شأنیت، تأثیر تام و کامل داشته باشد؛ یعنی صحیح، فعلا در خارج وجود ندارد، ولی شأنیت دارد که به صورت «تام الاجزاء و الشرایط» در خارج تحقق پیدا کند و اثری را که بر آن مترتب است به ظهور برساند. در مقابل آن، فساد اقتضایی به معنای تمام نبودن در مرحله اقتضا و شأنیت تأثیر است.