صحناء

لغت نامه دهخدا

صحناء. [ ص َ / ص ِ ] ( ع اِ ) نانخورش است که از ماهی کوچک ترتیب دهند. فارسی ماهیابه. مشهی و مصلح معده است. ( منتهی الارب ). ماهی آبه. ( دهار ). صحناء و صحنا نانخورشی است که از ماهی سازند و صحنات اخص از اوست. کذا قال الجوهری. و در مغرب آرد که صحنا بفتح و کسر صیر است و آن بفارسی ماهیابه باشد و صحنات شامی و مصری نانخورشی است که از ماهی کوچک و سماق و آب لیمو و دیگر ترشیها سازند و آن مقوی و مبرد است معده را. ( بحر الجواهر ). صحنات. ( غیاث اللغات ). رجوع به صحنات شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] صِحناء خورش تهیه شده از ماهی های کوچک می باشد.
عرب به خورشتی که از ماهی های کوچک، بدون شکافتن شکم آن ها تهیه می شود صحناء می گوید.
کاربرد فقهی
از آن به مناسبت درباب اطعمه و اشربه سخن گفته اند.
حکم فقهی
خوردن صحناء حلال است، هرچند دربردارنده اجزای شکم ماهی باشد.بسیاری از فقها از حلیت خوردن صحناء بر حلال بودن تخم موجود در شکم ماهی حلال گوشت استدلال کرده اند؛ چه نرم باشد و چه سفت.برخی، ملاک در حلیت تخم درون شکم ماهی را سفت بودن آن دانسته اند.

پیشنهاد کاربران

بپرس