صحف ابراهیم

صُحُفِ ابراهیم
در قرآن (نجم، ۳۶، ۳۷) نامه های وحی شده بر ابراهیم (ع)، از جانب خداوند. طبق اعتقاد مسلمانان به ابراهیم (ع) وحی شده است، ولی در سنت اسلامی کتاب مدونی از این وحی ها شناخته نیست. در سنت یهودی، «عهد ابراهیم» دربارۀ مرگ ابراهیم از کتاب های به اصطلاح «غیرقانونی» یا به رسمیت شناخته نشده است که از آن روایتِ کهن یونانی، و نیز عربی، قبطی و حبشی در دست است. مقصود از «صحف موسی» که در قرآن به آن اشاره شده، کتاب تورات است.

صحف ابراهیم (کتاب). صُحُفِ ابراهیم (کتاب)
نوشتۀ علی ابراهیم خلیل خان بنارسی، تذکره ای عمومی به فارسی. مؤلف این تذکره را در ۱۱۹۰ـ۱۲۰۶ق به نام شاه عالم دوم گورکانی در یادکرد زندگی و شعر ۳۲۷۸ شاعر، به ترتیب الفبایی نوشته است. در تألیف این تذکره از منابع و تذکره های بسیاری استفاده شده است. صحف ابراهیم به لحاظ شمار شاعران، بزرگ ترین تذکرۀ فارسی است. بخش شاعران هم دورۀ مؤلف در این اثر، به سبب به دست دادن اطلاعات تاریخی گوناگونِ آن روزگار، اهمیت فراوان دارد. نسخه های خطی آن در کتابخانه های مختلف موجود است. بخش معاصران آن، در شمارۀ ۶ نشریۀ کتابخانۀ خدابخش به چاپ رسیده است (۱۹۷۸).