صحرانشینی

/sahrAneSini/

لغت نامه دهخدا

صحرانشینی. [ ص َ ن ِ ] ( حامص مرکب ) چادرنشینی.در بیابان اقامت گزیدن. مقابل ده نشینی ، شهرنشینی.

بادیه نشینی چادر نشینی مقابل روستا نشینی شهر نشینی .

زندگی در بیابان و در زیر چادر، چادرنشینی.

nomadism (اسم)

صحرانشینی، کوچ گری

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید