صحت و فساد

[ویکی فقه] صحت، در مقابل فساد و در لغت به معنای تمامیت است.
در علم اصول، صحت به معنای دارا بودن تمام اجزا و شرایط و در مقابل فساد است که به معنای دارا نبودن تمام اجزا و شرایط است که سبب عدم ترتب آثار مطلوب از شی ء می باشد؛ یعنی اگر چیزی صحیح باشد آثاری دارد، ولی اگر فاسد شد آن آثار در خارج پدید نمی آید.
بررسی ماهیت حکم صحیح و فاسد
اختلاف است که آیا صحت و فساد از مجعولات تشریعی و احکام وضعی است، مانند:زوجیت، حریت و ملکیت، و یا این که از منتزعات عقلی و احکام عقلی است؛ یعنی عقل است که این معانی را درک می کند.
← نظر اول
صحت و فساد دو امر اضافی می باشد؛ یعنی ممکن است یک عمل به لحاظی صحیح و به لحاظ دیگر غیرصحیح باشد، مثل نماز با تیمم برای " واجد الماء " و " فاقد الماء " که نماز اولی فاسد و نماز دومی صحیح است.در کتاب " کفایة الاصول " آمده است:«ان الصحة و الفساد أمران اضافیان، فیختلف شی ء واحد صحةً و فساداً بحسب الحالات، فیکون تاماً بحسب حالة و فاسداً بحسب اخری ».
معنای مختلف صحت و فساد در علوم مختلف
...