صحاف باشی تهرانی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
صحاف باشی تهرانی، ابراهیم
(وف ح 1300 ش)، نویسنده و شاعر. ملقب به صحاف باشی. مؤسس اولین سالن عمومی سینما در ایران بود و نخستین گام برای عمومی شدن سینما به وسیله ی وی آغاز شد. او در دارالفنون، زبان انگلیسی خوانده بود و سفرهای دور و دراز زمینی و دریایی را به منظور تجارت، از حدود 1258 ش آغاز کرده بود.
در یکی از این سفرها با دستگاه سینما توگراف آشنا شد و در بازگشت به ایران، در 1322 ق نخستین سالن عمومی سینما را دایر کرد. پس از مدتی به هندوستان رفت و در آنجا روزنامه ی «نامه ی وطن» را منتشر کرد.
در پایان عمر به مشهد آمد و سکنی گزید. او در این شهر مدتی سمت مترجمی قشون انگلیس را عهده دار بود و در ایام بیکاری به کار صحافی و پاکت سازی می پرداخت. صحاف باشی در مشهد درگذشت و در باغ نادری دفن شد. وی علاوه بر این که نخستین سالن سینمای ایران را بنیاد نهاد، حمام نمره را نیز در تهران ایجاد کرد و دارالایتامی نیز بنا نمود و آن را وقف کرد.
کارهای نیک دیگری نیز به او نسبت می دهند. به گفته ی فرزندش، وی شعر نیز می سرود و «دیوان» شعری هم داشته و سه بار دور دنیا را گشته و حاصل این سفرها، «سفرنامه»ای است که از وی بازمانده است. در «شرح حال رجال» از شخصی به نام محمد صحاف باشی یاد شده که شرح احوال او با صاحب عنوان بسیار نزدیک است و ممکن است که یکی باشند.