صتع

لغت نامه دهخدا

صتع.[ ص َ ] ( ع مص ) بر زمین زدن کسی را. ( منتهی الارب ).

صتع. [ ص َ ت َ ] ( ع اِ ) گردش. || سختی تار سر شترمرغ. || نرمی و لطافت سر شترمرغ. || جوان توانا. || گورخر. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

گردش

پیشنهاد کاربران

بپرس