صبیا

[ویکی الکتاب] معنی صَبِیّاً: کودک
معنی حُکْمَ: حُکم -فرمان محکم ونافذ واستوار- بریدن نزاع به وسیله قضا -علم به معارف حقه الهیه و کشف حقایقی که در پرده غیب است ، و از نظر عادی پنهان است میباشد (درعباراتی نظیر "وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ ءَاتَیْنَاهُ حُکْماً وَعِلْماً "و"ءَاتَیْنَاهُ ﭐلْحُکْمَ صَبِی...
ریشه کلمه:
صبو (۳ بار)

صبّی: کودک راغب گوید: کودکی که به احتلام نرسیده. در اقرب از جمله معانی آن گوید، طفلیکه از شیر باز گرفته نشده. . صبو: میل کودکانه «صبا الرجل صبوا و صباء: مال الی الصبوة»راغب گوید: ذوق زد و کار کودکان کرد . یعنی خدا، اگر حیله زنان را از من بر نگردانی به آنهامیل کرده از جاهلان می‏گردم. * . حکم ذا در مجمع نبوّت گفته است. مؤید آن آیه . است که عیسی در حین ولادت گفت: خدا مراکتاب داده و پیامبرم کرده است. این دو آیه صریح اند که پیامبری در کودکی هم به شخص اعطا می‏شود. امام جواد علیه السلام در حدود هفت سالگی به امامت رسید و امام زمان علیه السلام در حدود پنج سالگی. و این عجیب نیست و مورد تصدیق قرآن مجید می‏باشد. طبرسی در ذیل آیه «...وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً» از عیاشی از علی بن اسباط نقل می‏کند: در اثنای سفر مصر وارد مدینه شدم، محضر ابو جعفر محمد بن علی الرضا علیه السلام آمدم که پنج ساله بود، در قیافه‏اش دقت می‏کردم که پیش از یاران مصری توصیفش کنم، به من نگاه کرد فرمود یا علی رویه او در نبوّت است. فرموده: «فَلَمّا بَلَغَ اَشَدِّهُ آتَیْناهُ حُکْماً وَ عِلْماً» و فرموده «وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً» جایز که حکم در سن چهل سالگی و جایز است در کودکی داده شود.