صبخه

لغت نامه دهخدا

( صبخة ) صبخة. [ ص َ ب َ خ َ ] ( ع ص ، اِ ) زمین شوره. ج ، صباخ. ( منتهی الارب ). رجوع به کلمه ذیل شود.

صبخة. [ ص َ خ َ] ( ع ص ، اِ ) زمین شوره است. رجوع به صَبَخَة شود.

فرهنگ فارسی

شوره است

پیشنهاد کاربران

بپرس