صباره

لغت نامه دهخدا

( صبارة ) صبارة. [ ص ُ رَ ] ( ع اِ ) سنگ و یا سنگ نرم. ( اقرب الموارد ).

صبارة. [ ص َ بارْ رَ ] ( ع اِ ) سختی سرمای زمستان. ( منتهی الارب ). سختی سرما. ( اقرب الموارد ).

صبارة. [ ص َب ْ با رَ ] ( ع ص ، اِ ) زمین درشت بلند. ( منتهی الارب ). زمین غلیظ مشرف که در آن گیاه نباشد و گیاه نرویاند. ( اقرب الموارد ).

صبارة. [ص َ رَ ] ( ع مص ) کفیل و پذرفتار شدن کسی را. ( منتهی الارب ). پایندانی. ضمانت. ( دهار ). کفالت. ( اقرب الموارد ). || انبار کردن گندم. ( منتهی الارب ).

صبارة. [ ص َ رَ ] ( ع اِ ) سنگریزها. ( منتهی الارب ). سنگ. ( اقرب الموارد ). || پاره ای از آهن یا سنگ. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

صبارة. [ ص َ رَ ] ( اِخ ) ابن مالک. مکنی به ابوشریح. تابعی است.

صبارة. [ ص َب ْ با رَ ] ( ع اِ ) گیاهی است که آن را به لاتین الوس واریگاتا خوانند.

فرهنگ فارسی

مالیخولیا
ابن مالک مکنی بابی شریح

فرهنگ معین

(صَ بَّ رَ یا رِ ) [ ع . صبارة ] (ص . ) ۱ - بسیار صبرکننده ، ۲ - گوش خر (گیا ).

پیشنهاد کاربران

بپرس