صبار فرمانفرمائیان ( ۲۳ تیر ۱۲۹۱–۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۵ ) پزشک و سیاستمدار ایرانی، وزیر بهداری دولت محمد مصدق و رئیس انستیتو پاستور ایران بود.
صبار فرمانفرما فرزند معصومه خانم همسر چهارم عبدالحسین میرزا فرمانفرما بود. عبدالحسین میرزا فرمانفرما نوه عباس میرزا و از شاهزادگان قاجار محسوب می شد که در دوره فترت مجلس بین دوره های سوم و چهارم نخست وزیر ایران بود. فرزندان فرمانفرما پس از اجرایی شدن قانون نام خانوادگی به نام های فرمانفرما و فیروز شناخته می شوند.
... [مشاهده متن کامل]
برادران و خواهران تنی صبار عبارت بودند از: جباره، فاروق، غفار، رشید، همی، سوری و صحبت و خورشید و ستّاره. او پس از طی دوره ابتدایی در سن دوازده سالگی به پاریس رفت و در آنجا به تحصیل خود در مقاطع دبیرستان و سپس دانشگاه تا مقطع دکترای پزشکی در فرانسه و سوئیس ( ژنو ) ادامه داد و در شاخه مالاریا از انگلستان تخصص گرفت.
صبار فرمانفرمائیان پس از بازگشت به ایران در وزارت بهداری مشغول به کار شد و تا سمت مدیرکلی وزارت بهداری پیش رفت. در کابینه دوم محمد مصدق ; سرپرست وزارت بهداری بود و سپس به سمت استاندار فارس منصوب شد.
پس از کودتای ۲۸ مرداد صبار فرمانفرماییان ایران را ترک گفت و به ایتالیا رفت. در ایتالیا به استخدام سازمان بهداشت جهانی درآمد و در کشورهای آفریقایی و جنوب شرق آسیا مشغول اجرای برنامه های این سازمان در خصوص ریشه کنی شد. سازمان بهداشت جهانی او را از جمله هشت مالاریاشناس برتر جهان معرفی کرد.
در سال ۱۳۵۰ فرمانفرماییان به دعوت دولت ایران برای سرپرستی انستیتو پاستور ایران به ایران برگشت و تا سال ۱۳۵۶ رئیس انستیتو پاستور ایران بود.
فرمانفرمائیان در ۲۹ اردیبهشت سال ۱۳۸۵ در تهران درگذشت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. او هیچ گاه ازدواج نکرد.
صبار فرمانفرمائیان بخشی از روستای پونک تهران را از پدرش به ارث برده بود. او پیش از فوت، ملک مسکونی خود را در رضوانیه تجریش وقف انستیتو پاستور ایران کرد که آن نیز موروثی از پدرش بود.
صبار فرمانفرما فرزند معصومه خانم همسر چهارم عبدالحسین میرزا فرمانفرما بود. عبدالحسین میرزا فرمانفرما نوه عباس میرزا و از شاهزادگان قاجار محسوب می شد که در دوره فترت مجلس بین دوره های سوم و چهارم نخست وزیر ایران بود. فرزندان فرمانفرما پس از اجرایی شدن قانون نام خانوادگی به نام های فرمانفرما و فیروز شناخته می شوند.
... [مشاهده متن کامل]
برادران و خواهران تنی صبار عبارت بودند از: جباره، فاروق، غفار، رشید، همی، سوری و صحبت و خورشید و ستّاره. او پس از طی دوره ابتدایی در سن دوازده سالگی به پاریس رفت و در آنجا به تحصیل خود در مقاطع دبیرستان و سپس دانشگاه تا مقطع دکترای پزشکی در فرانسه و سوئیس ( ژنو ) ادامه داد و در شاخه مالاریا از انگلستان تخصص گرفت.
صبار فرمانفرمائیان پس از بازگشت به ایران در وزارت بهداری مشغول به کار شد و تا سمت مدیرکلی وزارت بهداری پیش رفت. در کابینه دوم محمد مصدق ; سرپرست وزارت بهداری بود و سپس به سمت استاندار فارس منصوب شد.
پس از کودتای ۲۸ مرداد صبار فرمانفرماییان ایران را ترک گفت و به ایتالیا رفت. در ایتالیا به استخدام سازمان بهداشت جهانی درآمد و در کشورهای آفریقایی و جنوب شرق آسیا مشغول اجرای برنامه های این سازمان در خصوص ریشه کنی شد. سازمان بهداشت جهانی او را از جمله هشت مالاریاشناس برتر جهان معرفی کرد.
در سال ۱۳۵۰ فرمانفرماییان به دعوت دولت ایران برای سرپرستی انستیتو پاستور ایران به ایران برگشت و تا سال ۱۳۵۶ رئیس انستیتو پاستور ایران بود.
فرمانفرمائیان در ۲۹ اردیبهشت سال ۱۳۸۵ در تهران درگذشت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. او هیچ گاه ازدواج نکرد.
صبار فرمانفرمائیان بخشی از روستای پونک تهران را از پدرش به ارث برده بود. او پیش از فوت، ملک مسکونی خود را در رضوانیه تجریش وقف انستیتو پاستور ایران کرد که آن نیز موروثی از پدرش بود.
