صاید نهدی

لغت نامه دهخدا

صاید نهدی. [ ی ِ دِ ن َ ] ( اِخ ) صاحب تنقیح المقال گوید: برید عجلی از ابی عبداﷲ در تفسیر آیه «هل انبئکم علی من تنزل الشیاطین ، تنزل علی کل افاک اثیم » ( قرآن 2/26-221 ) آرد: که شیاطین بر هفت افاک اثیم نازل شدند و یکی از آن هفت تن صاید نهدی است. حسن بن داود در رجال و علامه در خلاصه نیز او را مذموم و ملعون امام دانسته اند. رجوع به تنقیح المقال ج 2 ص 95 و رجوع به صائدیه شود.

فرهنگ فارسی

صاحب تنقیح المقال گوید برید عجلی از ابی عبدالله در تفسیر ایه آرد که شیاطین بر هفت افاک اثیم نازل شدند و یکی از آن هفت تن صاید نهدی است

پیشنهاد کاربران

بپرس