صأک

لغت نامه دهخدا

صأک. [ ص َ ءَ ] ( ع اِ ) بوی گند که از عرق تن شخصی آید. || ( مص ) چسبیدن. || بسته شدن خون. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

مرد سخت و درشت و توانا

پیشنهاد کاربران

بپرس