صاهله

لغت نامه دهخدا

( صاهلة ) صاهلة. [ هَِ ل َ ] ( ع ص ) تأنیث صاهل. || ( اِ ) بانگ مگس در کشت زار. ( منتهی الارب ).

صاهلة. [ هَِ ل َ ] ( اِخ ) ابن کاهل بن حارث از بنی هذیل از طائفه عدنان. وی یکی از اجداد عرب و عبداﷲ مسعود از اولاد اوست. ( الاعلام زرکلی ص 427 ).

فرهنگ فارسی

ابن کاهل ابن حارث از بنی هذیل از طائفه عدنان

پیشنهاد کاربران

بپرس