صالح الحدیث

لغت نامه دهخدا

صالح الحدیث. [ ل ِ حُل ْ ح َ ] ( ع ص مرکب ) ( اصطلاح علم درایةالحدیث ) افاده مدح معتدٌبه کند و دور نیست که مفید وثاقت هم باشد. رجوع به صالح شود.

فرهنگ فارسی

در اصطلاح علم درایه الحدیث افاده مدح معتد به کند و دور نیست که مفید و ثاقت هم باشد

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] صالح الحدیث، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و از الفاظ مدح راوی می باشد.
یکی از الفاظ مدح "صالح الحدیث" است. در این که مفید چیست؟ کلمات دانشمندان علوم حدیث متفاوت است: ۱- به راویی اطلاق می شود که در وی ضعف وجود دارد ولی صدوق است؛ ۲- اگر "صالح الحدیث" در مورد راویی بکار رفت احادیث وی نوشته می شود تا شاید حدیث شاهد یا متابعی جهت تایید آن پیدا شود؛ ۳- از الفاظ مدح معتد به است؛ ۴- از الفاظ غیر صریح تعدیل است؛ ۵- مفید توثیق است زیرا غیر ثقه نمی تواند صالح الحدیث باشد؛ ۶- مفید توثیق نیست چون صالح بودن امر نسبی و اضافی است بنابر این موثق نسبت به ضعیف صالح است ولی نسبت به حسن و صحیح صالح نیست؛ ۷- از مرتبه دوم مدح است؛ ۸- از مرتبه چهارم تعدیل است؛ ۹- از مرتبه پنجم تعدیل است؛ ۱۰- از مرتبه ششم تعدیل است.
سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه، ص۱۳۶.
۱. ↑ سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه، ص۱۳۶.۲. ↑ سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه، ص۱۵۴.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «صالح الحدیث»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۱۰/۲.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس