صافی گلپایگانی محمدجواد

[ویکی نور] محمد جواد صافی گلپایگانی در روز 27 شعبان المعظم 1287 یا 1288 ه ق، در بیت علم و تقوا و فضیلت در گلپایگان دیده به جهان گشود و در عصر 27 رجب سال 1378 ه‍.ق، مصادف با شب شهادت حضرت امام موسی کاظم علیه السلام، از دنیا رفت.
پدر وی مرحوم آخوند ملا عباس از بزرگان و شخصیتهای مورد احترام مردم - که علاوه بر دانش پژوهی، به تجارت می پرداخت - مادرش زهرا خانم فرزند ملا محمد باقر ادیب گلپایگانی و دایی اش ملا محمد رضا قطب - عالم به علوم غریبه - بودند.
او از آغاز نوجوانی به تحصیل علوم دینی روی آورد. ایشان مقدمات و سطوح را نزد پدرش و دیگر دانشوران گلپایگان - که در آن زمان مجمع علما و دانشمندان بود - فرا گرفت و سپس در سال 1305 ه ق به اصفهان مهاجرت کرد و تا سال 1316 ه ق نزد استادان بزرگ وقت علوم متداول را فرا گرفت. وی پس از نگارش رساله هایی در مسائل فقهی، در سال 1310 - 1311 ه ق به اخذ اجازات متعدد اجتهادی نایل آمد و مورد توجه استادان خود قرار گرفت.
وی در حوزه علمیه اصفهان - که در آن زمان از پر رونق ترین و با اهمیت ترین حوزه های علمی شیعه به شمار می رفت - در محضر استادان ذیل همراه با بزرگانی همانند : آیت الله بروجردی، آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، علامه حاج آقا رحیم ارباب و آیت الله آقا سید حسن چهارسوقی شرکت کرد.
آن جناب تا زمانی که دراصفهان - در مدرسه نیم آورد - توقف داشت، فقه و اصول درس می داد. مجلس درس او زبانزد فضلا و طلاب بود، و بسیاری از افراد خوش استعداد در آن شرکت می جستند که آیت الله آقا سید جمال الدین گلپایگانی از جمله آنان بود. وی در سال 1316 ه ق به گلپایگان بازگشت و به تدریس، تألیف، امامت جماعت و راهنمایی مردمان مشغول شد.