صافی لطف الله

صافی، لطف الله (گلپایگان ۱۲۹۷ش)
صافی، لطف الله
مرجع تقلید و از اعضای اسبق شورای نگهبان قانون اساسی. فرزند آخوند ملا محمدجواد صافی. مقدمات علوم اسلامی و ادبیات عرب را نزد آخوند ملا ابوالقاسم قطب در گلپایگان آغاز کرد و در ۱۳۱۹ش عازم قم شد. چهار سال بعد به نجف اشرف عزیمت کرد و پس از چند سال تحصیل مجدداً به قم بازگشت تا نزد آیت الله بروجردی و آیات عظام، سید محمدتقی خوانساری، حجت، صدر، محمدکاظم شیرازی و سید جمال الدین گلپایگانی تحصیل کند. مراحل تحصیلی خارج فقه و اصول را تا اخذ درجۀ اجتهاد به پایان رساند و در مقام مدرس حوزه های علمیه شروع به تدریس کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، در ۱۳۵۸ نمایندۀ مجلس خبرگان بررسی نهایی قانون اساسی شد و با تشکیل اولین دورۀ مجلس شورای اسلامی، امام خمینی وی را به عضویت در شورای نگهبان قانون اساسی منصوب کرد. آیت الله صافی هشت سال عضو شورای نگهبان بود و سپس برای تدریس و تصدی مرجعیت به قم بازگشت. پس از ارتحال آیت الله گلپایگانی، رسالۀ توضیح المسائل خود را منتشر کرد. از آثار اوست: الهیات در نهج البلاغه؛ مناسک حج؛ معارف دین؛ شهید آگاه؛ دیوان اشعار؛ اصالت مهدویت؛ گفتمان مهدویت؛ به سوی آفریدگار؛ نگرشی بر فلسفه و عرفان؛ تجلی توحید در نظام امامت؛ ولایت تکوینی و ولایت تشریعی؛ ترجمۀ منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر؛ امان الامة من الضلال و الاختلاف.