صافی طویت. [ طَ وی ی َ ] ( ص مرکب ) پاک نهاد. پاکیزه ضمیر : آن خسرو صافی طویت امیر یار احمد اصفهانی را به تفویض منصب وکالت سرافراز گردانید. ( حبیب السیر جزء چهارم از ج 3 ص 352 ).
