صافی اصفهانی حسن

[ویکی نور] «حسن صافی»، به سال 1298ش، در شهر اصفهان متولد شد. گفته می شود که ایشان از نوادگان عالم بزرگ مرحوم ملا صالح مازندرانی شارح کافی و داماد علامه مجلسی می باشند.
دوران تحصیلات ابتدایی خود را با ورود به «دبستان قدسیه» آغاز کرد و این دوران تحصیلی تا سال دوم یا سوم دبیرستان ادامه یافت. مدت کوتاهی پدر را در کسب و کار خود یاری نموده، سپس به حوزه علمیه اصفهان که آن زمان مجمع ده ها مجتهد و پایگاه علمی بزرگی بشمار می رفت، وارد شد. بعد از دو سال در سال 1320ش، به قم مهاجرت کرد. اقامت ایشان در یکی از حجرات فوقانی مدرسه حاج ملا صادق بود.
«شرح لمعه» را نزد آیت الله مرعشی، «رسائل» و «مکاسب» را نزد آیت الله شیخ عبدالرزاق نائینی و مکاسب را نزد امام(ره) و مقداری از تفسیر «جوامع الجامع» را با مرحوم مطهری نزد آیت الله العظمی حاج سید احمد خوانساری خواندند.
در سال 1322 رهسپار مرقد مطهر امیرالمؤمنین(ع) و به مدت 28 سال در آنجا ساکن می شود و از اساتیدی چون حضرات آیات: سید ابوالقاسم خوئی، شیخ عبدالحسین رشتی، شیخ صدرا بادکوبه ای، سید جمال الدین گلپایگانی، سید محسن حکیم، شیخ محمدعلی کاظمینی، شیخ محمدکاظم شیرازی، سید عبدالهادی شیرازی بهره مند می شود.
در سال 1350 در حالی که استادی فاضل و مجتهدی 52 ساله هستند به منزل آیت الله خوئی خوانده می شود. ایشان، وی را در جریان نامه ای از اصفهان قرار می دهند؛ جمعی از مؤمنین و مردم اصفهان با ارسال نامه ای به حضرت آیت الله خوئی از معظم له خواسته اند که ایشان به شهر خود بازگردند. ایشان در بدو ورود به اصفهان، مورد استقبال علما، اساتید حوزه و مردم علم دوست اصفهان قرار می گیرند و به دنبال آن، اقامه نماز جماعت را آغاز می کند. شروع به تدریس در حوزه علمیه اصفهان فصل جدیدی را در زندگی استاد رقم می زند که با گذشت حدود 24 سال آثار و برکات عدیده ای را به دنبال دارد.
ایشان در تاریخ هفتم مهرماه 1374ش، مطابق با سوم جمادی الاولی 1416ق، هنگام اذان صبح روز جمعه در سن هفتادوشش سالگی ندای حق را لبیک گفت و در مقبره مجلسیین به خاک سپرده شد.