صاعب

لغت نامه دهخدا

صاعب. [ ع ِ ] ( ع ص )زمین سنگ و درخت ناک که کِشته شود. ( منتهی الارب ).

زمین سنگ و درخت ناک که کشته شود

(عِ ) [ ع . ] (ص فا. ) سخت گیر.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید