صاری گز. [ گ ُ ] ( اِخ ) صاری گوزل و یا صاری گورز. وی یکی از علما و دانشمندان عصر سلطان بایزیدخان ثانی و سلیم خان اول و لقب او نورالدین است. و قاضی عسکر آناطولی بود. در 919هَ. ق. معزول شد و در سال 927 درگذشته. وی به سمت واعظ و ناصح بنزد شاهزاده سلطان سلیم فرستاده شد. مردی زردفام و کوتاه اندام بود و از این رو به «صاری گورز» مشهور شد. محله ای از شهر استانبول بنام وی به محله صاری گوزل موسوم است که محرف «صاری گورز» میباشد. ( قاموس الاعلام ترکی ). صاحب کشف الظنون وفات او را بسال 934 گفته و گوید او را حاشیه ای است بر شرح شمس الدین بن محمود اصفهانی بر طوالع. ( کشف الظنون ج 2 ص 102 ).
فرهنگ فارسی
صاری گوزل و یا صاری گورز وی یکی از علما و دانشمندان عصر سلطان با یزید خان ثانی و سلیم خان اول و لقب او نورالدین است
